Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Γράφει φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

«Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγὼ Ἅγιος εἰμί». «Να Αγωνιστείτε να γίνετε άγιοι όπως είμαι Άγιος εγώ που σας έπλασα» Αυτή η φράση του Χριστού απαντά στην ερώτηση «Ποιος είναι ο σκοπός και προορισμός της ζωής μας». Σκοπός της ζωής μας είναι το «καθ΄ ομοίωσιν» ή η θέωση. Δηλαδή να φθάσουμε και να ενωθούμε κατά χάριν με τον δημιουργό μας Θεό. Με αφορμή την ιερή μνήμη του Αγίου Δημητρίου στις 26 Οκτωβρίου, θα σταθούμε κατ΄ αρχήν σε δύο λέξεις: «Άγιος» και «Μάρτυρας». Οι «Άγιοι» δεν είναι κάτι διαφορετικό από εμάς, ούτε ήρθαν από άλλο πλανήτη. Είχαν και αυτοί πάθη και αδυναμίες αλλά προσπάθησαν αυτή την κακή πλευρά του εαυτού τους να την νικήσουν, να καλλιεργούν τις αρετές και να αγαπούν τους συνανθρώπους τους χωρίς διακρίσεις και καχυποψία΄ αυτό λέγεται άσκηση. Όχι απλά, πίστευαν στον Θεό και αφοσιώνονταν στο θέλημά Του αλλά είχαν ταυτίσει την δική τους θέληση με την βούληση του Θεού. Άγιος, λοιπόν, είναι ο άνθρωπος του Θεού. Έτσι ξεχώρισαν από τους συνανθρώπους τους για την προσωπικότητά τους και την πίστη τους και σήμερα αποτελούν πνευματικά πρότυπα για τους Χριστιανούς κάθε εποχής, ιδιαιτέρως για μας τους Χριστιανούς του 21ου αιώνα. «Μάρτυρας» είναι αυτός που πιστεύει στον Θεό μ΄ όλη του την καρδιά, δεν φοβάται τον θάνατο και γι΄ αυτήν του την πίστη μαρτυρεί, θανατώνεται και παραδίδει την ψυχή του στον Κύριο του Χριστό.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά και εορτάζει πραγματικά πρόσωπα και αληθινά γεγονότα. Πραγματικό πρόσωπο ο Άγιος Δημήτριος και αληθινό γεγονός το σκληρό του μαρτύριο. Ο Άγιος Δημήτριος ζούσε στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας –πριν 1.700 χρόνια περίπου, τότε που, όσοι ήταν Χριστιανοί βασανίζονταν και θανατώνονταν με σκληρό τρόπο. Ο Δημήτριος καταγόταν από την Θεσσαλονίκη και είχε λάβει την χριστιανική παιδεία από τους γονείς του. Έγινε στρατιωτικός και μάλιστα ήταν Δούκας της Θεσσαλονίκης και Στρατηγός όλης της Θεσσαλονίκης.

Εκείνα τα χρόνια, διοικητής του Θέματος της Ιλλυρίας ήταν ο Γαλέριος. Όταν ο Γαλέριος πήγε στην Θεσσαλονίκη και έμαθε πως ο Δημήτριος είναι Χριστιανός, τον συνέλαβε και τον έκλεισε στην φυλακή. Ο Γαλέριος είχε μαζί του έναν μεγαλόσωμο και δυνατό αθλητή που τον έλεγαν Λυαίο. Αυτός ο αθλητής, ο Λυαίος, προκαλούσε τους Θεσσαλονικείς, με καυχησιές και βρισιές, αν τολμούσε να έρθει κάποιος στο στάδιο και να παλέψει μαζί του.

Ένας χριστιανός νέος τότε, που τον έλεγαν Νέστορα, πήγε και βρήκε τον Άγιο Δημήτριο και του είπε: «Δούλε του Θεού, θέλω να παλέψω με τον Λυαίο. Παρακάλεσε λοιπόν για μένα στον Κύριο». Τότε ο Άγιος Δημήτριος σφράγισε τον Νέστορα στο μέτωπο και του είπε: «Και τον Λυαίο θα νικήσεις και για τον Χριστό θα μαρτυρήσεις». Ο Νέστορας παίρνοντας μέσα του θάρρος και δύναμη από τα λόγια του Αγίου Δημητρίου, πήδησε στο στάδιο και πάλεψε με τον Λυαίο. Τον νίκησε και τον σκότωσε και μαζί του ταπείνωσε και την καύχηση του Γαλερίου, που υπερηφανευόταν για τον Λυαίο.

Ο Γαλέριος ντροπιάστηκε όσο και λυπήθηκε, αλλά και ωργίσθηκε, όταν έμαθε πως ο Άγιος Δημήτριος ενθάρρυνε τον Νέστορα. Έστειλε λοιπόν στρατιώτες και τους πρόσταξε να τρυπήσουν με λόγχες τον Άγιο μέσα στην φυλακή, γιατί αυτός ήταν η αιτία να νικηθεί και να σκοτωθεί ο Λυαίος. Οι στρατιώτες αυτό έκαναν σύμφωνα με την προσταγή που πήραν από τον Γαλέριο. Τρύπησαν με τις λόγχες τους το άγιο σώμα του Δημητρίου και έτσι μαρτύρησε και παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού. Ύστερα, με προσταγή πάλι του αυτοκράτορα, αποκεφαλίστηκε και ο Άγιος Νέστορας και προστέθηκε στον κατάλογο των αγίων μαρτύρων της πίστεως και η Εκκλησία εορτάζει την ιερή μνήμη του στις 27 Οκτωβρίου.

Με τέτοιον τρόπο λοιπόν τελειώθηκε ο Άγιος Δημήτριος και στον τόπο όπου μαρτύρησε και τάφηκε οι Χριστιανοί έκτισαν ένα μεγάλο και περίκαλο ναό προς τιμήν του, που ως τώρα στολίζει την πόλη της Θεσσαλονίκης. Το ιερό λείψανο, το σώμα του δηλαδή, βρίσκεται στον Ναό και μυροβλύζει! Το σώμα του ανθρώπου είναι «ναός του Αγίου Πνεύματος», δηλαδή κατοικεί μέσα στο σώμα μας το Άγιο Πνεύμα, όσο βέβαια προσπαθούμε να μην το μολύνουμε οικιοθελώς με αμαρτίες και πάθη και να το διατηρούμε καθαρό. «Το κάθε σώμα Αγίου δεν κρατά την χάρη του μόνο για τον εαυτό του, αλλά την εξαποστέλλει σε μεγάλη απόσταση» λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Προσκυνούμε τα λείψανα των Αγίων γιατί είναι το λιμάνι και η ασφαλής παρηγοριά στις δοκιμασίες που μας βρίσκουν πάντα. Για να πάρουμε χάρη από την χάρη τους και δύναμη από την δύναμή τους. Για να ξεφύγουμε από τις γήινες έννοιες που μας περικυκλώνουν. Για να δοξάσουμε τον Θεό για τα όσα θαυμαστά επιτελεί αφού βλέπουμε μπροστά ένα σώμα που δεν εφθάρη από τα χρόνια. Για να τιμήσουμε τον άνθρωπο που με τον αγώνα του έφθασε στον Θεό, εν προκειμένω τον Άγιο Δημήτριο.

«Μνήμη Αγίου, μίμησις Αγίου» έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Δηλαδή η μνήμη ενός Αγίου πρέπει να μας προτρέπει να τον θυμόμαστε. Να θυμόμαστε την ζωή του, τις αρετές του, την γενναιότητα του και έτσι να παίρνουμε θάρρος στο ταξίδι της δικής μας ζωής. Να διαβάζουμε τους βίους των Αγίων ώστε να τους μιμηθούμε και να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους, τις αρετές τους και την συμπεριφορά τους. «Να μάθουμε για την υπομονή του ενός, την σωφροσύνη του άλλου, για το μαρτύριο του τρίτου και για την μεγάλη αρετή του καθενός καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο ο κάθε Άγιος διέπρεψε και έγινε ξακουστός». Τα λόγια των Αγίων, οι διδασκαλίες τους, οι συμβουλές τους αλλά και όλη η συμπεριφορά θα μπορούσε να μας γίνει ένα «μάθημα ευσεβούς ζωής». Τα λόγια τους είναι λόγια ζωής, λόγια που βγαίνουν από την καρδιά τους με σκοπό να μας παιδαγωγήσουν και να μας οδηγήσουν στον δρόμο της αληθινής ζωής και της σωτηρίας. Έτσι και ο Άγιος Δημήτριος μας διδάσκει με την ζωή και με το παράδειγμά του.
- Ο Άγιος Δημήτριος γιατί είναι πρότυπο;
- Γιατί δεν υπολόγισε τις στρατιωτικές τιμές και δόξες που μπροστά στον Θεό είναι ασήμαντες. Κατάλαβε ότι αυτά δεν έχουν καμία αξία, ούτε θα του εξασφαλίσουν την θέση του κοντά στον Θεό. Δεν δείλιασε μπροστά στον θάνατο αλλά ομολόγησε την πίστη Του και θανατώθηκε για τον Χριστό. Για τον Χριστό αξία έχουν οι καρδιές και όχι οι τιμές. Η καρδιά εξάλλου θα παραμείνει αιωνίως, ενώ οι τιμές αυτές είναι προσωρινές και γήινες.

Η αγιότητα στην οποία μας καλεί ο Χριστός δεν είναι μία ουτοπία, ούτε ένα άπιαστο όνειρο. Είναι εντρύφηση στα θεία λόγια του Χριστού, είναι έμπρακτη εφαρμογή του Ευαγγελίου στην καθημερινότητά μας, είναι ταύτιση της βούλησής μας με το θείο θέλημα. Η αγιότητα κατακτάται με τον προσωπικό μας πνευματικό αγώνα. βιώνεται με την πίστη και την αγάπη και επισφραγίζεται με την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Για να αποδεχθώ την πρόσκληση που απευθύνει σ΄ όλους μας ο Χριστός πρέπει να πάρω την απόφαση και το ρίσκο. Γιατί ο δρόμος για να φθάσεις στον Θεό είναι δύσκολος, γεμάτος δοκιμασίες, θλίψεις και στενοχώριες. Δεν κλονιζόμαστε όμως, ούτε λιποτακτούμε γιατί έχουμε συμπαραστάτη και βοηθό, πρεσβευτή και καθοδηγητή σ΄ αυτόν τον αγώνα τον Άγιο Δημήτριο και όλους τους Αγίους. Με τις πρεσβείες τους, ο Χριστός να μας δίνει υγεία, προκοπή και θάρρος και να μας καθοδηγεί στον ουρανοδρόμο ατραπό της πίστης, της αληθινής ζωής και της σωτηρίας. Αμήν.

Θ.Χ.