ΜΗΝΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Κυριακή Ε' Λουκά

Του Διακόνου Θεοδώρου Χατζηευστρατίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

    Ο βίος δεν είναι μόνο άνεση, ευκολίες, χρήματα, ηδονές, δόξα, αυτοπροβολή. Έχει μέσα του και πόνο, θλίψεις, δυσκολίες, στεναχώριες, πειρασμούς. Τις περισσότερες φορές έχει δυσκολίες. Αλλά όλα αυτά εάν τα αξιοποιήσουμε σωστά είναι ευκαιρίες για περισυλλογή, αυτοκριτική και μετάνοια. Όταν τα αξιοποιήσουμε ως ευκαιρίες, θα αντιληφθούμε ότι είναι το "διαβατήριό μας για τον Παράδεισο".

    Ο πλούσιος της σημερινής παραβολής τα είχε όλα τα υλικά αγαθά. Δεν είχε το βασικότερο: αγάπη. Έβλεπε έναν φτωχό, τον Λάζαρο, να πεινά και τον αντιμετώπιζε σαν σκουπίδι. Όχι μόνο δεν του εξασφάλιζε μία πιο αξιοπρεπή ζωή με τον πλούτο που κατείχε, αλλά ούτε ένα πιάτο φαγητό του έδινε. Γιατί; Γιατί του έλειπε η αγάπη. Τι τον ενδιέφερε; το ΕΓΩ του. Όταν ήρθε η ώρα και πήγαν και οι δύο στην αντίπερα όχθη της ζωής, είδαν ότι τα πράγματα ήταν αλλιώς.

    Ο φτωχός, μέσα στις δυσκολίες του επειδή τίς αντιμετώπισε ως ευκαιρία, αγιάστηκε και απολάμβανε πλέον την ανεκλάλητη χαρά. Ο πλούσιος όμως καιγόταν. Και αυτή η φλόγα δεν είναι τίποτα άλλο από την επιμονή στο εγώ και το ακοίμητο σκουλήκι που τον τρώει είναι η φωνή της συνειδήσεως. Πολύ απλά ο Παράδεισος και η Κόλαση δεν είναι τόπος αλλά τρόπος. Τρόπος πώς αντιμετωπίζουμε τον Θεό και την ζωή. Ο κολασμένος βλέπει τον Θεό ως σκλαβιά και τον συνάνθρωπο ως αντίπαλο και εχθρό και καίγεται. Ο παραδείσιος βλέπει τον Θεό ως Ελευθερία και τον συνάνθρωπό ως αδελφό και δροσίζεται. Από την μετάνοιά μας εξαρτάται!

ΜΗΝΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Κυριακή ΣΤ' ΛΟΥΚΑ

Του Διακόνου Θεοδώρου Χατζηευστρατίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

    Γελιούνται όσοι νομίζουν πως ο διάβολος δεν έχει καμία δύναμη. Δύναμη έχει, αλλά όχι μεγαλύτερη από τον Ιησού Χριστό. Φαίνεται πως ο διάβολος και τα έργα του θριαμβεύουν. Αυτό είναι φαινομενικά πρόσκαιρο. Στο τέλος όμως πάντα η Ανάσταση νικά.

    Βλέπουμε στο γεγονός της θεραπείας του δαιμονισμένου, τον ίδιο τον Θεάνθρωπο να λυτρώνει το πλάσμα Του από μία καθαρή και άμεση δαιμονική σκλαβιά. Δεν έχει να κάνει με έναν άνθρωπο που ταλαιπωρείται μόνο από έμμεσες επιθέσεις του διαβόλου (λογισμοί, πειρασμοί, δοκιμασίες κα), αλλά με την ίδια την δύναμή του.

    Γι' αυτό δύο μηνύματα ας κρατήσουμε από το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα: α) να μην αστειευόμαστε και να μην ανακατευόμαστε με τον διάβολο και β) να έχουμε την ελπίδα μας μόνο στον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Αυτός είναι Παντοδύναμος και Αυτός μας λυτρώσει από κάθε κακό. Έργα του διαβόλου είναι και τα μέντιουμ, και τα χαρτιά, και οι καφέδες και τα μάγια! Μην αστειευόμαστε. Η σωτηρία μας δεν είναι η γνώση τάχα του μέλλοντος αλλά ο Ιησούς Χριστός!

ΜΗΝΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Κυριακή Δ' Λουκά (του Σπορέως)

Του Διακόνου Θεοδώρου Χατζηευστρατίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

    Ο λόγος του Θεού είναι σαν τον σπόρο που σπέρνεται στις καρδιές όλων μας, αλλά δεν είναι η εσωτερική διάθεση όλων έτοιμη ή κατάλληλη να τον δεχθεί. Υπάρχει η καλή και αγαθή γη, αλλά υπάρχουν και ο δρόμος, τα αγκάθια και οι πέτρες. Αξίζει να ψάξουμε να δούμε που βρισκόμαστε...

    Όταν πέφτει ο σπόρος στον δρόμο σημαίνει ότι έρχεται ο διάβολος και παίρνει τον λόγο από την καρδιά τους, για να μη πιστέψουν και σωθούν. Όταν πέφτει στις πέτρες ο σπόρος σημαίνει ότι ακούνε και δέχονται τον λόγο με χαρά, αλλά με τον πειρασμό τα παρατούν και φεύγουν. Όταν πέφτει στα αγκάθια σημαίνει ότι άκουσαν τον λόγο, αλλά πνίγονται από τις μέριμνες του πλούτου και τις ηδονές του βίου και δεν κάνουν προκοπή.

    Αποστολή και χρέος μας είναι να είμαστε καλή γη. Δηλαδή να πέσει μέσα μας ο λόγος της χάριτος και, αντί να τον πετάξουμε, τον φυλάγουμε μέσα σε καλή και αγαθή καρδιά και καρποφορεί με υπομονή. Κάποιοι που τον φύλαξαν και εορτάζουν σήμερα είναι οι ιεροί Πατέρες της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, οι οποίοι υπερασπίστηκαν την τιμητική προσκύνηση των εικόνων. Μόνο η καλή γη μπορεί να προσφέρει Ορθοδοξία και να καρπίσει Ορθοπραξία!

ΜΗΝΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Κυριακή Γ' Λουκά

Του Διακόνου Θεοδώρου Χατζηευστρατίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

    Ο Χριστός είναι η απόλυτη αγαθότητα, η απόλυτη παντοδυναμία, η απόλυτη πανσοφία, η απόλυτη παναγάπη. Στον πόνο της χήρας μητέρας που πάει να θάψει το νεκρό παιδί της απάντησε με την ιαματική Του παντοδυναμία. Ανασταίνει τον γιο της, χαρίζει την ζωή ως ο Μόνος Κύριος ζώντων και νεκρών και παύει την λύπη από τα ανθρώπινα πρόσωπα ως Αγαθός.

    Όπως ανέστησε τον υιό της χήρας της Ναΐν, έτσι ανασταίνει και εμάς με την Χάρη Του από τα πάθη και τις αδυναμίες. Η πανσοφία Του δίνει τα πάντα που θα συντελέσουν στην σωτηρία μας, επιτρέπει ακόμα και την εκδήλωση των παθών αν κι αυτές βοηθήσουν.

    Ο Θεός είναι ο Μόνος Παντοδύναμος, ο Μόνος Ιατρός και οι ελπίδες μας στρέφονται μόνο σ' Αυτόν. Η ελπίδα είναι δική μας, η δύναμη είναι δική Του. Καλούμαστε να συνεργάζονται αυτά τα δύο. Τότε επιτυγχάνεται η σωτηρία. Αρκεί ο βίος μας να είναι μίμηση Χριστού, μίμηση της παναγάπης και της παναγαθότητός Του.