ΜΗΝΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Κυριακή Η' Λουκά

Του Διακόνου Θεοδώρου Χατζηευστρατίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

    Στα τραύματα που μας προκαλεί ο διάβολος και η αμαρτία και μας εγκαταλείπει ανυπεράσπιστο μέσα στην μοναξιά του κόσμου, έρχεται ο Χριστός, ο οποίος γίνεται πλησίον, και του χαρίζει το έλεος Του. Επιχέει στις πληγές του λάδι και οίνο, δηλαδή την Χάρη και την Αγάπη Του, τον πηγαίνει στο πανδοχείο, δηλαδή την Εκκλησία Του, που εκεί βρίσκει την θεραπεία, και μάλιστα αναλαμβάνει όλα τα "έξοδα της θεραπείας" ο ίδιος ο Χριστός. Και αυτή η πληρωμή είναι ότι προσλαμβάνει τον άνθρωπο, σηκώνει τις αμαρτίες του, σταυρώνεται, ανασταίνεται και τον σώζει!!

    Η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη είναι μία από τις παραβολές της κατεξοχήν έμπρακτης αγάπης. Της αγάπης που δεν γνωρίζει όρια. Της αγάπης που δεν παραμένει στα στενά όρια ενός έθνους. Της αγάπης που δεν περιορίζεται μόνο σε μεγαλοστομίες, έστω και ιερατικές και φιλανθρωπικές. Της αγάπης που δεν παραμένει μόνο λόγος και δεν μεταβάλλεται σε πράξη. Όποιος αγαπά μόνο τους φίλους του, τους ομοθρήσκους του, τους δικούς του, φέρεται ανθρώπινα!

    Η αγάπη είναι μια προσωπική συνάντηση με τον πάσχοντα, με τον πτωχό, με τον δυστυχισμένο. Η προσωπική αυτή συνάντηση σημαίνει ίσως απώλεια πολύτιμου χρόνου, καθυστέρηση από τις ιδιωτικές μας υποθέσεις, αναβολή κάποιου ταξιδιού μας, παραίτηση από πράγματα που δικαιωματικά μας ανήκουν. Όποιος δεν γνωρίζει αυτούς τους φραγμούς, φέρεται θεϊκά, κατά το πρότυπο του Θεού που είναι η αγάπη.