ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΓΙΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Γράφει φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Μέσα στις ακοές των πολέμων, στο κλίμα της αποτρόπαιας τρομοκρατίας, στην αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα, σε μία εποχή που οι αξίες και τα ιδανικά απαξιώνονται, που το ψέμα επικροτείται, που το ήθος αλλοτριώνεται, που έθνη, πολιτισμοί, ιδιοπροσωπίες και ανεξαρτησίες παραβιάζονται και καταπατούνται, θα ακουστεί και πάλι φέτος από την μακρινή Βηθλεέμ ο γλυκύς αντίλαλος της αγγελικής φωνής «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Μας αναγγέλει ότι ένας Σωτήρας γεννιέται. Γεννιέται μέσα σε μία φάτνη, όχι σε έπαυλη, όχι εν μέσω των επισήμων, αλλά εν μέσω των απλών ανθρώπων. Γεννιέται ταπεινά για να διδάξει την απλότητα και την ταπείνωση. Μας αναγγέλει ότι ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος! «Ὁ ἄσαρκος παίρνει σάρκα, ὁ Λόγος ἐνώνεται μὲ τὴν ὕλη, ὁ ἀόρατος γίνεται ὁρατός, ὁ ἄχρονος ἀποκτᾶ ἀρχή, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γίνεται Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» έκθαμβος μας λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Όμως γιατί ο Θεός γίνεται άνθρωπος; Γιατί γεννήθηκε ο Χριστός; Γιατί ήρθε στην γη; Ποιο είναι το μήνυμα και το νόημα της εορτής των Χριστουγέννων;
Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να τον έχει κοντά Του, να κοινωνεί μαζί του. Τον δημιούργησε από αγάπη γιατί ο ίδιος ο Θεός «ἀγάπη ἐστί». Και επειδή είναι αγάπη, μας έπλασε για να μας την μεταδώσει αυτήν την αγάπη, γιατί το να αγαπάς σημαίνει να μοιράζεσαι! Τον έπλασε λοιπόν «κατ΄ εἰκόνα» και «καθ΄ ὁμοίωσιν» δική Του. Κατ΄ εικόνα δηλαδή τον προικίζει με μυαλό, ελευθερία, βούληση, δυνατότητα επιλογής και καθ΄ ομοίωσιν του δίνει την προοπτική να Του μοιάσει και να ενωθεί μαζί Του. Ο άνθρωπος όμως με την αμαρτία των προπατόρων αμαύρωσε το κατ΄ εικόνα και διέκοψε την πορεία του προς το καθ΄ ομοίωσιν. Αυτήν την κατάσταση ήρθε να αναιρέσει ο Χριστός. Να αποκαταστήσει τα γνωρίσματα του Θεού στον άνθρωπο και να μπορέσουμε να γίνουμε και πάλι παιδιά του Θεού κατά χάριν. «Πῆρε τὸ σῶμα μου. Μοῦ προσφέρει τὸ Πνεῦμα Του. Μοῦ χαρίζει τὸν θησαυρὸ τῆς αἰώνιας ζωῆς παίρνοντας ἀλλὰ καὶ δίνοντὰς μου: παίρνει τὴν σάρκα μου γιὰ νὰ μὲ ἁγιάσει. Μοῦ δίνει τὸ Πνεῦμα Του γιὰ νὰ μὲ σώσει» σημειώνει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Πολύ ωραία απαντά στο ερώτημα «γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος» ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός:
«Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά χαρίσει ξανά στόν ἄνθρωπο, ἐκεῖνο γιά τό ὁποῖο τόν προόρισε. [...] Ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά μᾶς ξαναδώσει τήν πρώτη εἰκόνα.
νά μᾶς διδάξει τήν ἐνάρετη ζωή.
νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπ’ τήν φθορά καί τόν θάνατο.
νά μᾶς ἐπαναφέρει σέ κοινωνία μαζί Του.
νά ἀνοίξει τό δρόμο τῆς δικῆς μας ἀνάστασης.
νά λύσει τά δεσμά τῆς κυριαρχίας τοῦ διαβόλου.
νά μᾶς γεμίσει κουράγιο.
νά μᾶς ἐκπαιδεύσει νά πολεμοῦμε τόν τύραννο, μέ τήν ὑπομονή καί τήν ταπείνωση».
Την απάντηση με μία φράση την δίνει ο Μέγας Αθανάσιος: «Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ γίνουμε ἑμεῖς θεοί»! Ίσως ξενίζει σε πολλούς η φράση «για να γίνουμε εμείς θεοί». Και όμως, ο άνθρωπος στα αλήθεια γίνεται θεός. Κατά χάριν, όχι κατά φύσιν. Κατά φύσιν Θεός είναι μόνο ο Τριαδικός Θεός. Κατά χάριν θεός σημαίνει ότι με το να γίνει άνθρωπος ο Θεός, δημιούργησε μία γέφυρα που ενώνει Θεό και ανθρώπους. Έτσι, όταν κάποιος βαπτίζεται, λούζεται με την χάρη των ιερών Μυστηρίων, μεταλαμβάνει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και αξιοποιεί τις δυνάμεις του για να απελευθερωθεί από τα πάθη του, τις αδυναμίες και τον εγωισμό του και να εγκαταστήσει μέσα του την αγάπη, τότε ο άνθρωπος ενώνεται με τον Χριστό. Και, επειδή ο Χριστός είναι Θεός, η ένωση αυτή φέρνει τον άνθρωπο σε ένωση με τον Θεό. Έτσι, ο άνθρωπος γίνεται θεός κατά χάριν, αποκτά δηλαδή έντονα θεϊκά στοιχεία που τα διατηρεί αιώνια, χωρίς να πάψει όμως να είναι άνθρωπος.
Ο Χριστός με την Γέννηση Του μεταφύτευσε την Βασιλεία του Θεού στην γη, με την πρωτότυπη διδασκαλία Του έφερε μία ειρηνική επανάσταση στις καρδιές των ανθρώπων που τους μεταμόρφωσε εσωτερικά και άλλαξε όλα τα κοινωνικά δεδομένα, με την Σταύρωσή Του σήκωσε τις αμαρτίες των ανθρώπων και κατήργησε τον θάνατο, με την Ανάστασή Του έδωσε ζωή και νόημα στον άνθρωπο και την δυνατότητα της αθανασίας.
Εν τούτοις δεν οδηγήσαμε τα βήματά μας στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, δεν θελήσαμε να γνωρίσουμε τον Χριστό, να Τον ακολουθήσουμε και να Του χαρίσουμε την εμπιστοσύνη μας. Και τα αποτελέσματα είναι εμφανή εδώ και 20 αιώνες: Πόλεμοι αδελφοκτόνοι, εκμετάλλευση του ανθρωπίνου προσώπου, πείνα, εξαθλίωση και ασθένειες για τους αδυνάτους, καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, διαφθορά, σκάνδαλα, διάσπαση του ανθρωπίνου γένους, απουσία αγάπης, κυριαρχία συμφερόντων.
Η Γέννηση του Θεανθρώπου, σ΄ αυτήν την αβέβαιη και απάνθρωπη πραγματικότητα, μας γεμίζει με ελπίδα και μας αναγγέλει το μήνυμα ότι υπάρχει Σωτήρας και Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός. Μας δίνει το μήνυμα ότι δεν υπάρχουν αυτόκλητες σωτήρες ανάμεσα στους ανθρώπους που με πομπώδη λόγια και συνθήματα παραπλανούν. «Μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» τονίζει ο Δαυίδ στον 102ο Ψαλμό. Γεννιέται για να μας ανοίξει τις προοπτικές και τις δυνατότητες της ζωής, για να μας ανορθώσει πνευματικά, να μας δώσει και πάλι την δυνατότητα να γίνουμε θεοί «κατά χάριν» και μετά να δώσει λύση στα εγκόσμια προβλήματά μας. Ο Σωτήρας, πρώτα απ΄ όλα, μας προκαλεί και μας εμπνέει να γίνουμε άνθρωποι. Να ανοιχθούμε στον άλλον, να δοθούμε στον άλλον, να αγαπήσουμε τον άλλον. Μας καλεί να αναθεωρήσουμε την πορεία μας και να επαναπροσδιορίσουμε τον σκοπό της ζωής μας.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι μία γιορτή εμπορικού και καταναλωτικού χαρακτήρα που εξαντλείται σε δώρα, ευχετήριες κάρτες, διακοπές στα χιόνια και λαμπερά περιτυλίγματα. Η μεγάλη αυτή εορτή είναι επέτειος ζωής και χαράς για όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά.
Τα δικά μας τα δώρα, μπορεί να μην είναι λιβάνι, χρυσός και σμύρνα όπως των Μάγων, όμως είναι η πίστη και η αγάπη μας σ΄ Αυτόν. Διότι η πίστη στον Σωτήρα σώζει και νοηματοδοτεί την ζωή μας, εξασφαλίζει την σχέση μας με τον Θεό και εγγυάται την αθανασία. Ο άνθρωπος που παραμένει μακριά από τον Θεό, δεν μπορεί να γευθεί τα δώρα της Βηθλεέμ! Εμείς δεν έχουμε, παρά να οδηγήσουμε τα βήματά μας στο σπήλαιο της Βηθλεέμ και να προσκυνήσουμε τον εκ Παρθένου τεχθέντα Κύριο. «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε».

Πηγές:

* Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, «Χριστὸς γεννᾶται»

* Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, «Εἰς τὸ γενέθλιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»

* Μεγάλου Αθανασίου, «Περὶ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου»

* Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, «Διὰ τὶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐνηνθρώπησεν»

* Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, Μηνύματα επί τη εορτή των Χριστουγέννων 1998, 1999, 2001, 2002, 2007.

* Θεοδώρου Ρηγινιώτη, «Το άγνωστο μήνυμα των Χριστουγέννων».

Θ.Χ.

Η ΑΓΙΑ ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΕΥΓΕΝΙΑ

Γράφει φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Την παραμονή των Χριστουγέννων εορτάζει μία Αγία εν πολλοίς άγνωστη. Η Αγία Οσιοπαρθενομάρτυς Ευγενία.
Η Αγία Ευγενία κατατάσσεται στην χορεία την Αγίων που υπήρξαν θύματα του διωγμού εναντίον των Χριστιανών. Και δεν μόνο η ίδια Αγία αλλά και η οικογένειά της! Έζησεστο δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από ξακουστή και πλούσια οικογένεια της Ρώμης. Ο πατέρας της, ονόματι Φίλιππος, ήταν έπαρχος της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η μητέρα της ονομάζονταν Κλαυδία και είχε επίσης δύο άλλα αδέλφια, τον Αβίτα και τον Σέργιο. Αργότερα, ο πατέρας της μετατέθηκε ως έπαρχος στην Αλεξάνδρεια, έχοντας υπό την διοίκησή του όλον τον λαό της Αιγύπτου.  Αν και ειδωλολάτρης, κυβερνούσε με δικαιοσύνη. Αγαπούσε τους καλούς και τιμωρούσε αυστηρά τους παρανόμους. Έδιωχνε από την επαρχία του όσοι ήταν μάντεις και Ιουδαίοι και εκτιμούσε τους Χριστιανούς για την σύνεσή τους.
Η Αγία Ευγενία διακρινόταν από πολλά χαρίσματα. Εκτός από την ασύγκριτη εξωτερική ομορφιά περιεκοσμείτο από ψυχική ευγένεια, οξυδέρκεια και σωφροσύνη. «Παρθενίας ὡραϊσμένη κάλλεσι καὶ ψυχικῆς εὐγενείας κεκοσμημένη τρόποις, μοναχικῆς πολιτείας θησαύρισμα καὶ σωφροσύνης ταμεῖον». Σπούδασε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και σε ηλικία μόλις 15 ετών, έμαθε άριστα την ελληνική και ρωμαϊκή φιλολογία. Όμως η ψυχή της δεν ήθελε θεωρίες, δεν ήθελε φιλοσοφικές δοξασίες, δεν ήθελε να μείνει μόνο εκεί. Ζητούσε κάτι παραπάνω. Και αυτό το ανακάλυψε όταν διάβασε τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου. Εντυπωσιάστηκε και συγκινήθηκε με την σοφία των λόγων του, διότι αυτές ενέπνεαν ζωή και ελπίδα.

Κάποιος Ρωμαίος αξιωματούχος, ονόματι Ακυλίνας, ήθελε να νυμφευθεί την Ευγενία. Την ζήτησε από τον πατέρα της και ο Φίλιππος το ανέφερε στην κόρη του. Τότε η Ευγενία αρνήθηκε λέγοντας ότι θέλει να παραμείνει παρθένος και να αφοσιωθεί στην μάθηση. Πράγματι η Αγία Ευγενία συνεχώς εντρυφούσε σε χριστιανικά βιβλία. Κάποια νύχτα ντύθηκε ανδρικά και έφυγε σε άλλη πόλη. Εκεί κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε χριστιανή και έλαβε συγχρόνως το μοναχικό σχήμα.

Μετά από χρόνια, επέστρεψε στο σπίτι της και η αναγνώριση από τους γονείς της έγινε μέσα σε δάκρυα και ανέκφραστη χαρά. Δεν πέρασε πολύς καιρός και όλοι στο σπίτι της Ευγενίας δέχθηκαν τον Χριστιανισμό και μάλιστα ο πατέρας της επίσκοπος της Αλεξανδρείας! Από μίσος τότε οι ειδωλολάτρες τραυμάτισαν θανάσιμα τον πατέρα της. Και όταν η Ευγενία επέστρεψε στη Ρώμη, επειδή δεν θυσίαζε στα είδωλα, την αποκεφάλισαν, τερματίζοντας έτσι ένδοξα «τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως», μαζί με την επίγεια ζωή της.

Η Αγία Ευγενία πρώτα απ΄ όλα μας καθοδηγεί στο βρέφος Ιησού. Η ζωή και το μαρτύριό της είναι σαν ένα άλλο φωτεινό αστέρι που μας δείχνει τον δρόμο για το Σπήλαιο της Βηθλεέμ. Η Αγία εμπνέει και διδάσκει. Εμπνέει τα παιδιά να ανακαλύψουν την ελπίδα και την ζωή μέσα από το Ιερό Ευαγγέλιο. Διδάσκει τους εγγάμους να δημιουργούν οικογένειες πάνω σε υγιή θεμέλια και να τις μεταμορφώνουν σε κατ΄ οίκον Εκκλησίες. Αποτελεί υπόδειγμα για τους μονάχους και τους σταθεροποιεί στον αγώνα τους. Στην Αγία Ευγενία ταιριάζει απόλυτα ο αποστολικός λόγος: «τὸν καλὸν ἀγῶνα ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα». Αμήν.

Θ.Χ.

Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ

Γράφει φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Η Εκκλησία, κάθε χρόνο στις 22 Δεκεμβρίου, τιμά και εορτάζει την μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας.

Η Αγία Αναστασία καταγόταν από την Ρώμη. Ο πατέρας της, ονόματι Πραιτεξτάτος, ήταν Ρωμαίος πατρίκιος. Οι Πατρίκιοι, κατά την ρωμαϊκή εποχή, αποτελούσαν την ανώτερη κοινωνική τάξη της Ρώμης κατέχοντας πολλά προνόμια και όλα τα στρατιωτικά και πολιτικά αξιώματα της Ρωμαϊκής Πολιτείας. Η Αναστασία έλαβε σπουδαία μόρφωση, αλλά οι σπουδές της δεν την γέμισαν πνευματικά και γνωστικά. Επιζητούσε την άνωθεν σπουδή, μία ανώτερη μόρφωση που δεν προέρχεται απ΄ αυτόν τον κόσμο αλλά κατοικεί σε κάθε κάθε άνθρωπο που έχει καθαρή καρδιά, ταπείνωση και ζήλο. Και έτσι ανακάλυψε την σοφία και την πληρότητα από τα λόγια του Χριστού, από το Ιερό Ευαγγέλιο. Κατηχήθηκε κρυφά και βαπτίστηκε Χριστιανή. Εν τω μεταξύ, είχε παντρευτεί σε νεαρή ηλικία τον Ποπλίωνα, έναν άρχοντα των Ρωμαίων, φανατικό ειδωλολάτρη και συμφεροντολόγο άνθρωπο. Την έκλεισε στο σπίτι και δεν της επέτρεπε καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Σε μία αποστολή όμως στην Περσία ο Ποπλίων πέθανε και η Αγία ήταν και πάλι ελεύθερη.

Η Αναστασία διακρίνονταν για τρία πράγματα: εσωτερικά για το άμεμπτο ήθος και την σωφροσύνη της και εξωτερικά για την ομορφιά του σώματός της. Η ομορφιά της δεν στάθηκε εμπόδιο. Μπορούσε γι΄ αυτήν να καυχηθεί, να χρησιμοποιήσει το αδύνατον δυνατόν για να επιδειχθεί και να αρέσει στους ανθρώπους. Αλλά όχι, αυτή ήθελε να γίνει αρεστή στον Θεό. Άφησε την χλιδή του πατέρα της και εγκλωβίστηκε στα πλούτη του άνδρα της. Αλλά αυτή, ποθούσε το «πλουτεῖν εἰς Θεόν». Το ήθος της Αγίας Αναστασίας φαίνεται από την έμπρακτη αλληλεγγύη και συμπαράστασή της μ΄ ένα χέρι βοηθείας ή ένα λόγο παρηγοριάς σ΄ όσους είχαν ανάγκη, με την διανομή τροφής και χρημάτων στους φυλακισμένους! Υπήρξε πραγματικά η προστάτισσα των φυλακισμένων. Ενδεδυμένη απλά, με μία υπηρέτρια, γύριζε όλες τις φυλακές και περιέθαλπε τους χριστιανούς που υπέφεραν για την πίστη του Χριστού. Τους βοηθούσε οικονομικά αλλά και προσωπικά τους περιποιόταν, τους έπλενε και τους έδενε τα τραύματά τους που τους προκαλούσαν οι δήμιοι επειδή ωμολογούσαν τον Χριστό. Έκανε έργο τον λόγο του Κυρίου: «ἐν φυλακῇ ἡμήν, καὶ ἤλθετε πρὸς μέ». 

«Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει;» Όμως η Αγία Αναστασία και όλες οι Αγίες γυναίκες Μάρτυρες αναδείχθηκαν «τιμιωτέραι λίθων πολυτελῶν». Διότι με τον θάνατό τους νέκρωσαν το ψέμα, πάτησαν τον θάνατο και τον διάβολο και αποτελούν ζωντανά παραδείγματα Χριστού και αποδείξεις της Αναστάσεώς Του. Η Αγία Αναστασία με το μαρτύριό της έδειξε πόσο ανδρεία και γενναία είναι μία γυναίκα όταν ο δειλός άνδρας της την βασανίζει και πόσο αληθινός είναι ο λόγος του Θεού για να υπομείνει όλα τα βασανιστήρια και τις κακουχίες με τόση καρτερικότητα, πίστη και υπομονή. Με τον θάνατό της απέδειξε ότι αυτή ζει πραγματικά, διότι είχε μέσα της, βίωνε την πηγή και το πρότυπο της ζωής, τον Χριστό! Αυτή κέρδισε την αιώνια ζωή με το στεφάνι του μαρτυρίου. Ούτε τα βασανιστήρια του Διοκλητιανού, ούτε η τελειωτική πυρά που διέταξε και ρίφθηκε η Αγία δεν στάθηκαν αφορμή για φόβο και υπαναχώρηση διότι είναι ασύγκριτα μεγαλύτερος και φλογερότερος ο πόθος να συναντήσεις και να ενωθείς με τον Θεό. Οι πραγματικοί νεκροί ήταν οι βασανιστές της που ζούσαν στην πλάνη και στο σκοτάδι.

Από το 290 μ.Χ. μέχρι σήμερα έχουν περάσει 1.725 χρόνια! Η Αγία μέχρι σήμερα ζει, πρεσβεύει, προχέει την παρά Χριστού χάρη της να προστατεύει και να φυλάγει τους πιστούς από διάφορες φαρμακείες και δηλητηριάσεις, γι΄ αυτό και πήρε τον τίτλο της «Φαρμακολυτρίας». Στην σημερινή απάνθρωπη εποχή οι Άγιοι αποτελούν οξυγόνο και πρότυπο, ιδίως για τους νέους που αναζητούν κάτι καλύτερο, κάτι με προοπτική, κάτι σίγουρο, κάτι που δεν θα τους προδώσει. Η Αγία Αναστασία, σ΄ όσους έχουν πρόθεση να ακούσουν και καθαρή καρδιά, θα πει σ΄ αυτά τα νέα παιδιά, ιδίως των πλουσίων οικογενειών, όπως και απ΄ αυτές καταγόταν και η ίδια: «Μπορείς να εγκαταλείψεις τα πλούτη σου ή τουλάχιστον μέσω αυτών να βοηθήσεις τον συνάνθρωπό σου, όχι για την υστεροφημία σου αλλά από αγάπη; Πολύ ωραίες οι σπουδές σου και αξιέπαινη η μόρφωσή σου αλλά μήπως πρέπει να εντρυφηθείς και στην κατά Θεόν καλλιέργεια, στο ήθος και την σωφροσύνη, στην υπομονή και στην ταπείνωση. Αυτά θα σου δώσουν ελπίδα, αυτά θα σε γεμίσουν, αυτά θα σε ολοκληρώσουν». Ας ακούσουμε την Αγία Αναστασία, με τις πρεσβείες της οποίας ο Θεός να μας ελεήσει. Αμήν. 

Θ.Χ.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Γράφει ο Θεόδωρος Χατζηευστρατίου, φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

    Πίσω από τα ονόματα «Αδάμ» και «Εύα» κρύβεται μία ολόκληρη πραγματικότητα, μία ολόκληρη θεολογία. Το όνομα «Αδάμ» σημαίνει χωμάτινος και συλλογικός. Υποδηλώνει το υλικό προέλευσης του ανθρώπου και ταυτόχρονα ότι άνθρωπος σημαίνει συνάνθρωπος. Ότι ο άνθρωπος συνυπάρχει, συναναστρέφεται, συνδιαλέγεται, συμβιώνει. Το όνομα «Εύα» σημαίνει Ζωή «ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων». Η γυναίκα, με την τεκνοποιία και την τεκνοτροφία γίνεται συνδημιουργός του Θεού και έτσι είναι αυτή που ζωογονεί την κοινωνία και την ανθρωπότητα.

    Συντροφικότητα, αλληλοσυμπλήρωση, συνύπαρξη, δόσιμο στον άλλον είναι βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου. Και αυτές είναι έμφυτες επειδή ο άνδρας από μόνος του και η γυναίκα από μόνη της είναι "μισά" όντα που αποζητούν να καλύψουν αυτές τις ουσιαστικές ανάγκες μεταξύ τους.

    Ακούμε για το «σύμφωνο συμβίωσης» και για την νομική κάλυψη ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Πως είναι δυνατόν η θεόσδοτη χαρά να δίνεσαι στον άλλον, να μοιράζεσαι με τον άλλον, να γεμίζεσαι από τον άλλον, να καταπολεμάς το εγώ σου για χάρη του άλλου, του ΕΜΕΙΣ, ακόμα και να θυσιάζεσαι για τον άλλον να την ισοπεδώνουμε με τις παρά φύσιν σεξουαλικές προτιμήσεις και τα προσωπικά βίτσια του καθενός; Και αιτία γέννησης αυτού του πάρα φύσιν πάθους είναι η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό και η αστοχία του να φθάσει στον προορισμό του.

    Όλοι αυτοί που προωθούν την ομοφυλοφιλία αποσκοπούν στον ολοκληρωτισμό των κρατών και των κοινωνιών και στην διάβρωση της οικογένειας, επειδή είναι το ζωοποιό κύτταρο συγκρότησης και παιδείας των ανθρώπων και διαιώνισης του γένους. Επίσης, παραγκωνίζεται η Δημοκρατία η οποία προάγει την αλληλοπεριχώρηση και την αλληλοσυμπλήρωση προσώπων και φύλων. Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια δεν στηρίζονται σ΄ αυτές τις έμφυτες ανθρώπινες ανάγκες αλλά στις ατομικές προτιμήσεις όπως και αν προήλθαν αυτές. Η διαφορετικότητα δεν έγκειται στον σεξουαλικό προσανατολισμό του ανθρώπου. Αυτός είναι εξαρχής τοποθετημένος ως δώρο από τον Θεό και αφορά τα δύο φυλά αποκλειστικώς μεταξύ τους. Νομιμοποιώντας την συμβίωση δύο ομοφυλοφίλων ως "ζευγάρι" ανοίγουμε την πόρτα για χιλιάδες άλλα προβλήματα. Η υιοθεσία παιδιών θα τεθεί επί τάπητος, άλλα πρόσωπα (στην ουσία ακόμη άτομα) με παρά φύσιν προτιμήσεις (π.χ. κτηνοβάτες, κοπρολάγνοι, αυνανιζόμενοι κλπ) θα ζητούν παραχωρήσεις. Ή θα περιφρουρήσουμε την κοινωνία μας, την πίστη μας, τον θεσμό της οικογένειας, την Δημοκρατία μας ή θα τα ισοπεδώσουμε όλα στον βωμό της δήθεν προόδου και της ψευδοδιαφορετικότητας.

    Ο Ορθόδοξος Χριστιανός καλείται να δώσει την μαρτυρία Χριστού στους ομοφυλόφιλους. Όχι με ύβρεις, όχι με αποκλεισμούς αλλά με αγάπη και διάκριση. Να τονίσει τόσο με τον λόγο του αλλά κυρίως με την πράξη, την συμπεριφορά και την ζωή του ότι πολεμά τα πάθη του, τις αδυναμίες του, τις φοβίες του, τον κακό του εαυτό και να δίνει το παράδειγμα της μετανοίας, δηλαδή της αλλαγής τρόπου σκέψης και ζωής, της αλλαγής σελίδας! Όποιος σέβεται πραγματικά το ανθρώπινο πρόσωπο δεν το αφήνει στο ψέμα, να ευτελίζεται, να υποβιβάζεται, αλλά του στέκεται δίπλα με αγάπη και διάκριση, πραγματικό ενδιαφέρον, ότι αυτός είναι αδελφός μου και θέλω να σωθεί!