ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ & ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ

Του Διακόνου Θεοδώρου Χατζηευστρατίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

   α’. Σὲ ὅσα μᾶς δίδαξε καὶ μᾶς προειδοποίησε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέσα ἀπὸ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, σεβαστοὶ πατέρες καὶ ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θὰ μπορούσαμε νὰ σταθοῦμε στοὺς παρακάτω λόγους Του: «Ἄν κάποιος σᾶς πεῖ: «νὰ, ἐδώ εἶναι ὁ Μεσσίας, νά, ἐκεῖ εἶναι» μὴ τὸν πιστέψετε. Γιατὶ θὰ ἐμφανισθοῦν ψευδομεσσίες καὶ ψευδοπροφῆτες ποὺ θὰ κάνουν τρομερὰ καὶ φοβερὰ σημεῖα, γιὰ νὰ παραπλανήσουν, ἄν εἶναι δυνατὸν, ἀκόμη κι αὐτοὺς ποὺ διάλεξε ὁ Θεός. Ἐσεῖς ὅμως νὰ προσέχετε. Σᾶς τὰ εἶπα ὅλα πρὶν γίνουν» . 

    β’. Ὁ Χριστὸς μιλᾶ γιὰ τοὺς ψευδοπροφῆτες καὶ τοὺς ψευδομεσσίες. Αὐτοὶ καθοδηγοῦνται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν διάβολο καὶ ἐκμεταλλεύονται τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἀπομακρύνουν τοὺς Χριστιανοὺς ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια καὶ νὰ τοὺς παγιδέψουν στὰ δίχτυα τῆς πλάνης τους. Οἱ ψευδοπροφῆτες εἶναι ἐκείνοι ποὺ μιλᾶνε γιὰ τὸν Χριστό, ἀλλὰ δὲν ἔχουν σχέση μαζί Του. Γιὰ τοὺς ψευδοπροφῆτες πρῶτα εἶναι ἡ γνώμη τους, καὶ μετὰ ἡ Ἐκκλησία. Κάποιοι ψευδοπροφῆτες παριστάνουν τοὺς ἑαυτούς τους ὡς ἀγωνιστὲς καὶ ἀληθινὰ εὐσεβεῖς, ὑβρίζοντας ὅλους τοὺς ἄλλους ὡς «προδότες» καὶ «αἰρετικούς», καὶ κάποιοι ἄλλοι φλυαροῦν γύρω ἀπὸ τὴν λέξη «ἀγάπη» καὶ μᾶς κάνουν μαθήματα γιὰ τὴν θεολογία καὶ τὸ τὶ εἶναι ἁμαρτία.

    γ’. Οἱ ψευδομεσσίες ἀπὸ τὴν ἄλλη εἶναι ὅσοι ὑπόσχονται παραδείσους στὴν γῆ, ὅσοι τάζουν, ὅσοι παρουσιάζουν τοὺς ἑαυτούς τους ὡς σωτῆρες ποὺ θὰ κάνουν τὴν δῆθεν «ἀλλαγή». Ὁ Ψαλμὸς 102 τὸ λέει ξεκάθαρα: «Μὴν ἐλπίζετε στοὺς ἄρχοντες, ποὺ εἶναι υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, στοὺς ὁποίους δὲν ὑπάρχει σωτηρία». Ὅλοι αὐτοί, καὶ οἱ ψευδοπροφῆτες καὶ οἱ ψευδομεσσίες, εἶναι σὰν τοὺς λύκους ἀλλὰ μὲ προβιά. Παραπλανοῦν γιὰ νὰ κερδίσουν περισσότερους. Γι’ αὐτὸ μᾶς προειδοποίησε ὁ Χριστὸς νὰ ἔχουμε σταθερὴ πίστη.

    δ’. Σήμερα ἤρθαμε γιὰ νὰ τιμήσουμε τὸν Ἅγιο Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη, τελῶντας τὴν Θεία Λειτουργία. Προσέξτε: Τὸν Ἅγιο. Ἡ Ἁγιότητα δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τοὺς ψευδοπροφῆτες. Ἅγιος εἶναι μόνο ὁ Θεὸς καὶ ἔχει καλέσει ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς Ἅγιοι, συμμετέχοντας στὴν δική του Ἁγιότητα. Ἅγιος γίνεσαι ὅταν μιμεῖσαι τὸν Χριστὸ καὶ ὅταν ἀγαπᾶς ὅπως ἀγάπησε ὁ Χριστός.

    ε’. Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης ἔζησε τὸν προηγούμενο αἰῶνα. Γεννήθηκε τὸ 1912 στὸ Ἀμπελοχῶρι Θηβῶν. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ φαινόταν ἡ κλίση ποὺ τοῦ ἔσπειρε μέσα του ὁ Θεός, νὰ γίνει Μοναχός, καὶ ἀξιώθηκε νὰ γίνει Μοναχὸς στὰ Κατουνάκια τοῦ Ἁγίου Ὄρους τὸ 1933 σὲ ἡλικία 21 ἐτῶν. Γι’ αὐτὸ λέγεται Κατουνακιώτης. Ἐπειδὴ ἀσκήτευσε στὰ Κατουνάκια. Τὰ Κατουνάκια εἶναι μία ἀσκητικὴ περιοχὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ 22 ἠσυχαστήρια ὑπαγόμενα στὴν Μονὴ Μεγίστης Λαύρας. 

    στ’. Μοναχὸς πραγματικὸς δὲν γίνεσαι μόνος σου! Εἶσαι δίπλα σὲ ἕναν φωτισμένο καὶ ἔμπειρο Γέροντα. Ἔτσι ὁ νεαρὸς μοναχὸς Ἐφραὶμ ἔγινε ὑποτακτικὸς τοῦ ἁγίου Γέροντα Ἰωσὴφ τοῦ Ἠσυχαστῆ. Ἐκεῖνος τοῦ δίδαξε πὼς ἡ ζωὴ τῆς ἠσυχίας θὰ ἔλθει, λέγοντας καὶ καλλιεργῶντας ἀσταμάτητα τὴν εὐχὴ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ ἐμᾶς. Λέγοντας «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ἀποκτοῦμε τὴν «φυλακὴ τῶν αἰσθήσεων», νὰ προσέχουμε δηλαδὴ τὶ βλέπουμε, τὶ ἀκοῦμε, τὶ ἀκουμπᾶμε-γιατὶ καὶ μὲ τὶς 5 αἰσθήσεις μπαίνει ὁ πειρασμός- καὶ ἔτσι ἔρχεται ὁ Θεὸς καὶ  καθαρίζει τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας καὶ μᾶς φωτίζει. 

    ζ’. Ἄς προσέξουμε μία ἀρετὴ ποὺ διέκρινε τὸν Ἅγιο Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη ἀλλὰ καὶ μία ἀρετὴ ποὺ ξεχωρίζει τὸν Ἅγιο ἀπὸ τὸν ψευδοπροφήτη. Τὴν ἀρετὴ τῆς ὑπακοῆς. Ἄς ἀκούσουμε τὶ ἔλεγε γιὰ τὴν ὑπακοὴ ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ: «Ἀπὸ ποῦ ξεκινᾶ ἡ ὑπακοή. Ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Ὁ Χριστὸς λέει ὅτι «ἦρθα νὰ κάνω ὄχι τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με». Γι’ αὐτὸ καὶ ὅποιος κάνει ὑπακοή, γίνεται μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ! Αὐτὸς ὁ ὁποῖος κάνει ὑπακοὴ στὸν Γέροντά του, μιμεῖται τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἔκανε ὑπακοὴ στὸν Πατέρα Του. Καὶ ὑποχρεοῦται κατὰ συνέπειαν ὁ Θεὸς νὰ εὐλογήσει ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος Τὸν μιμεῖται. Βεβαιώθηκα μὲ πείρα ὅτι ἡ ὑπακοὴ εἶναι ἀνωτέρα της προσευχῆς». Γι’ αὐτὸ καὶ ἕνας ἄλλος Ἅγιος τοῦ καιροῦ μας, ὁ ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ ἔλεγε γιὰ τὰ ἀνδρόγυνα ζευγάρια: «Τὰ τρία πρῶτα χρόνια του Γάμου, ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα δὲν χρειάζονται τόσο τὴν ἐξομολόγηση, ὅσο νὰ κάνουν ἀπόλυτη ὑπακοὴ ὁ ἕνας στὸν ἄλλον».

    η’. 64 χρόνια μέσα στὸ Ἅγιο Ὄρος ὁ ἅγιος Ἐφραίμ. Μέσα στοὺς πειρασμούς, στοὺς ἀγῶνες, στὰ δάκρυα, στὶς πτώσεις, στὴν μετάνοια, στὶς θλίψεις, στὶς δοκιμασίες. Λένε κάποιοι Χριστιανοὶ «πάρε, Χριστέ μου, τὰ βάσανα. Δὲν ἀντέχω». Αὐτὴ ἡ κουβέντα ὅμως δὲν δείχνει πνευματικὴ ὠριμότητα. Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ: «Ἀπαλλαγή κανένας Ἅγιος δὲν ἐζήτησε ἀπο τόν Θεό. Ὑπομονὴ μόνο ζήτησε νὰ τοῦ χαρίσει». Γιὰ νὰ γίνει ὅμως ὁ ἄνθρωπος ὤριμος πνευματικὰ, καλεῖται νὰ καταλάβει ὅτι ὁ πρῶτος καὶ ὁ κυριότερος ἐχθρός του δὲν εἶναι ὁ διάβολος, ἀλλὰ τὸ ἴδιο τὸ ἐγώ! «Καὶ τοῦτο», λέει καὶ πάλι ὁ ἐορταζόμενος Ἅγιός μας «διότι δὲν ἀκούει τὸν ἄλλον, ἀκούει τί τὸν λέει ὁ λογισμός του. Ἐνῶ ἔχουμε τόσους ἁγίους Πατέρες νὰ τοὺς μιμηθοῦμε διαβάζοντας τὰ συγγράματά τους, ἐν τούτοις τὸ ἐγὼ μᾶς κυριεύει πολλὲς φορές. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος νικήσει τὸν ἑαυτό του, εἶναι ὁ μεγαλύτερος μεγαλομάρτυρας καὶ τροπαιοφόρος καὶ νικηφόρος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ!»

    θ’. Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ γίνει καὶ Ἱερέας. Κάθε φορᾶ ποῦ τελοῦσε τὴν Θεία Λειτουργία, ἔβλεπε τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ μέσα στὸ ἅγιο Δισκάριο, ὅταν ἔφθανε στὸν τεμαχισμὸ τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἔβρεχε μὲ τὰ δάκρυά του τὴν Ἁγία Τράπεζα τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ ἔβλεπε δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ Ἀγγέλους νὰ συλλειτουργοῦν μαζί του! Ὅταν τὸ 1996 ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ἔπαθε ἐγκεφαλικὸ καὶ ἔπεσε σὲ ἀκινησία, δὲν γόγγυσε καθόλου ἀλλὰ δοξολογοῦσε τὸν Θεό. Νὰ, ἕνα ἅγιο παράδειγμα τὸ πὼς νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὶς ἀσθένειες καὶ τὶς ἀρρώστιες. Στὶς 27 Φεβρουαρίου 1998 ὁ πάπα-Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης παρέδωσε τὴν ἁγιασμένη ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Δημιουργοῦ του, ποῦ ὑπηρέτησε ἀπὸ τὴν νεότητά του.

    Σεβαστοὶ πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,

    ι’. Τελειώνοντας, τί ἔχουμε νὰ κρατήσουμε ἀπὸ τὸν πλουσιώτατο σὲ διδάγματα καὶ ἦθος βίο τοῦ ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνακιώτη; Δύο συμβουλές θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε: Ἡ πρώτη ἀφορᾶ τὴν ὑπακοή καὶ λέει: «Καὶ τὰ βιβλία τῶν ἁγίων Πατέρων ἂν παρακολουθήσετε, θὰ δεῖτε ὅτι πολλοὶ μὲ εὐκολία, μὲ πολλὴν ἄνεση ἁγίασαν, ἁγιάσθησαν οἱ ψυχές των, δίχως νὰ κάνουν κόπους, δίχως νὰ κάνουν θυσίες, δίχως νὰ κάνουν ἀσκητικοὺς ἀγώνας, ἀλλὰ τί; Ἐδιάλεξαν τὴν ὑπακοή». Καὶ η δεύτερη συμβουλὴ ἀφορᾶ τὴν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Ἔστω μισὴ ὥρα κάθε μέρα» ἔλεγε «νὰ διαβάζεις. Αὐτὴ ἡ κάθαρση, αὐτὸς ὁ φωτισμός, τὸν ὁποῖον θὰ πάρεις διαβάζοντας τὴν Θεία Γραφή, θὰ σοῦ κρατήσει ὅλη τὴν ἡμέρα καὶ τὴν νύχτα». Τέτοια πρότυπα ἄς φωτίζουν τὴν δική μας πορεία καὶ μέσα ἀπὸ τὸ δικό τους παράδειγμα, νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὰ ὅσα προβλήματα στὴν ζωή μας καὶ νὰ προσεγγίζουμε τὸν Χριστό μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ μακριὰ ἀπὸ πλάνες ψευδοπροφητῶν καὶ ψευδομεσσιῶν. Ἄς ἔχουμε τὴν εὐχὴ καὶ τὴν ἀδιάλειπτη πρεσβεία του. Ἀμήν.

Κήρυγμα στὴν Ἱερὰ Ἀγρυπνία στὸν Ι.Ν. Ἁγίων Κων/νου & Ἐλένης Κάτω Κώμης – 27-2-2024.