ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

 Του Διακόνου Θεοδώρου Χατζηευστρατίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

    α’. «Χριστὸς γεννᾶται· δοξάσατε, Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν· ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς· ὑψώθητε». Πέρα ἀπὸ τὶς ἀντιλήψεις καὶ τὸν ἐπιδερμικὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ὁ κόσμος γιορτάζει τὰ Χριστούγεννα, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει τὸν μοναδικὸ καὶ ἀληθινὸ τρόπο, γιὰ νὰ ζήσουμε πραγματικὰ Χριστούγεννα. Αὐτὸς ὁ τρόπος δὲν περιορίζεται μόνο στοὺς στολισμοὺς τῶν σπιτιῶν, στὶς ἐπισκέψεις στὰ χιονοδρομικὰ κέντρα καὶ σὲ ἕναν ἀνούσιο τρόπο μίας ξέφρενης διασκέδασης, ἀλλὰ στὸ νὰ ἔρθει ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς μέσα μα καὶ νὰ κατοικήσει στὶς καρδιές ὅλων μας. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἔρθει ὁ Χριστὸς μέσα μας, πρέπει να βρεῖ τὴν καρδιά μας, στολισμένη ἀπὸ ἀγάπη καὶ συγχώρεση.

    β’. Πραγματικὰ Χριστούγεννα θὰ κάνουμε ὅταν μάθουμε νὰ συγχωροῦμε. Και συγχώρηση σημαίνει: σβήνω τὰ λάθη τῶν ἄλλων, ξεχνῶ τὸ κακὸ ποῦ μοῦ ἔκαναν καὶ μαθαίνω νὰ χωρῶ μαζὶ τοὺς ἄλλους. «Ποιος, πάτερ, τά κάνει αὐτά σήμερα; Δὲν βλέπεις τὶ γίνεται ἔξω; Σὲ ἄλλον κόσμο ζεῖς;» Στὸν ἴδιο κόσμο ζοῦμε, μόνο ποὺ φροντίζουμε νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὰ ὅποια θέματα προκύπτουν, μὲ τὸν τρόπο ποὺ θὰ τὰ ἀντιμετώπιζε ὁ Χριστός. «Σιγὰ μὴ πάω, πάτερ, μὲ τὸν σταυρό στὸ χέρι». Εὰν δὲν πᾶμε μὲ τὸν σταυρό στὸ χέρι, θὰ μᾶς πιάσει ὁ διάβολος ἀπὸ τὸ πόδι καὶ θὰ μᾶς κάνει ὑποχείριά του. «Τὸ ταγκαλάκι» ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἀγιορείτης, τέτοιες μέρες κάνει γιὰ τὰ καλὰ τὴν ἐμφάνισή του. Ταράζει ἀνθρώπους καὶ ἀναστατώνει σπίτια. Ἀς μὴ τοῦ κάνουμε τὸ χατίρι. Ἄς μὴν ρίχνει ὁ ἕνας τὶς εὐθύνες στὸν ἄλλον, ἀλλὰ νὰ μάθουμε νὰ φταῖμε μαζί! Τότε ζοῦμε πραγματικὰ Χριστούγεννα.

    γ’. Ἄς ἀναφέρουμε κι ἕνα παράδειγμα καὶ μάλιστα ἑνὸς Ἁγίου, ποὺ ἐορτάζει σήμερα, τοῦ Ἁγίου Διονυσίου του Ζακυνθινοῦ, Ἐπισκόπου Αιγίνης. Ὅταν ἦταν Ἡγούμενος στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Ἀναφωνήτριας στὴν Ζάκυνθο, τοῦ ζήτησε καταφύγιο στὸ Μοναστῆρι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ διέπραξε φόνο, καὶ τὸν κηνυγοῦσαν οἱ συγγενεῖς τοῦ σκοτωμένου. Αὐτὸς ἦταν ὁ φονιᾶς τοῦ ἀδελφοῦ του! Ὁ Ἅγιος Διονύσιος στὴν ἀρχὴ δὲν τὸ γνώριζε, ἀλλὰ ὅταν τοῦ τὸ εἶπε, μήπως ὁ Ἅγιος δὲν πόνεσε; Δὲν πληγώθηκε κατάκαρδα ὅταν ἄκουσε ὅτι ὁ σκοτωμένος ἦταν ὁ ἀδελφός του; Ἔνιωσε συναισθήματα καὶ θλίψης καὶ ὀργῆς καὶ γιὰ μιὰ στιγμὴ πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλό του νὰ ἐκδικηθεῖ τὸν φονιᾶ τοῦ ἀδελφοῦ του, παραδίνοντάς τον. Ὅμως εὐθύς, μετάνιωσε γιὰ τὴν σκέψη του. Χαλιναγώγησε τὸ πάθος τῆς ἐκδίκησης καὶ θυμήθηκε πὼς ὁ Κύριος εἶχε συγχωρήσει τοὺς σταυρωτές Του πάνω στὸν Σταυρό. «Κύριε, ἐλέησόν με, τὸν αμαρτωλὸν» ψιθύρισε κι ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Στράφηκε στὸν φονιᾶ, χωρὶς νὰ τοῦ ἀποκαλύψει πὼς εἶναι ἀδελφὸς τοῦ θύματος, καὶ τὸν ἔκρυψε σὲ ἀπόκρυφο μέρος. Κι ὅταν ἤλθαν οἱ ἀγριεμένοι συγγενεῖς τοῦ Ἁγίου, παρίστανε πὼς δὲν γνωρίζει τίποτα κι ἔτσι τὸν γλύτωσε. Αὐτὰ εἶναι τὰ πραγματικὰ Χριστούγεννα!

    δ’. Ἀφοῦ ἡ Παναγία ἔγινε «Θεοτόκος», καλούμαστε κι ἐμεῖς νὰ γινόμαστε «θεοτόκοι». Καλούμαστε κι ἐμεῖς τὸν Χριστὸ νὰ τὸν ἔχουμε στὴν καρδιά μας, νὰ τὸν φυλάσσουμε, γιατὶ  ὁ πονηρὸς προσπαθεῖ μὲ μανία νὰ μᾶς τὸν πάρει μὲ τὸν τόσο φαινομενικὰ γλυκὸ ἀλλὰ ὕπουλο τρόπο του. Νὰ ἀσχολούμαστε μὲ ἔργα ποὺ ἀρέσουν στὸν Χριστό, νὰ κάνουμε τὴν ζωὴ ποὺ θέλει ὁ Χριστός, καὶ μὲ κάθε εὐκαιρία νὰ τὸν συναντοῦμε, εἴτε στὸν Ναό μέσα ἀπὸ τὰ μυστήρια καὶ μέσα ἀπὸ τὸ Σῶμα Του καὶ τὸ Αἷμα Του, εἴτε μέσα ἀπὸ τὰ πρόσωπα τῶν ἀδελφῶν, ἰδίως τῶν συζύγων μεταξύ τους καὶ αὐτῶν ποὺ ἔχουν ἀνάγκη καὶ βασανίζονται ἀπὸ ἀρρώστιες.

    ε΄. Ἡ συγχώρηση νὰ γίνει τρόπος ζωῆς μας. Στὴν κυριακὴ Προσευχή, το «Πάτερ ἡμῶν», προσευχόμαστε: «ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς κι ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». Μᾶς συγχωρεῖ ὁ Θεός, ἐπειδὴ συγχωροῦμε πρῶτα ἐμεῖς, καὶ δὲν ζητᾶμε νὰ μᾶς συγχωρέσει ὁ Θεός καὶ μετὰ νὰ συγχωρέσουμε ἐμεῖς! Ἔτσι ὁ Χριστὸς μεγαλώνει καὶ γεννᾶται στὴν καρδιά μας, καὶ τότε ζοῦμε πραγματικὰ Χριστούγεννα!

    στ’. Εὐχηθεῖτε, σεβαστοὶ Πατέρες, νὰ ζήσουμε ὅλοι μας, τὰ ἀγαπητὰ παιδιά, οἱ καλοί φοιτητές, οἱ ἀξιότιμοι γονεῖς, οἱ πολύτιμες συνεργάτιδες συγκατηχήτριες, ὅλοι μας Χριστούγεννα μὲ Χριστό, νὰ γεμίσουν οἱ Ναοὶ ἀπὸ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ποὺ σὰν διψασμένα ἐλάφια θὰ τρέχουν μὲ φόβο Θεοῦ, πίστη καὶ ἀγάπη στὴν Θεία Κοινωνία, γιὰ νὰ ξεδιψάσουν ἀπὸ τὸ ψέμα, τὴν ὑποκρισία καὶ τὴν ἀπάτη τοῦ κόσμου τούτου, νὰ πάρουν δυνάμεις νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς, ἀλλὰ πρωτίστως νὰ γίνουν ΕΝΑ μὲ τὸν σαρκωθέντα Θεό ποὺ γεννιέται στὴν Βηθλεὲμ ἀλλὰ καὶ στὶς καρδιές μας. Σας ευχαριστώ!

Ὀμιλία στὴν Χριστουγέννιατικη ἐορτὴ τοῦ Κέντρου Νεότητος «Ἁγία Θεοδώρα» ἐν Ι.Ν. Παναγίας Φανερωμένης Κοζάνης – 17-12-2023.