ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Γράφει φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

«Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος».
Η Ανάσταση του Χριστού είναι ο θεμέλιος λίθος της Εκκλησίας και η βάση του χριστιανικού κηρύγματος. Δεν είναι ένας «σεσοφισμένος μύθος», κάποια φιλοσοφική δόξα και ιδεολογία αλλά ιστορικό γεγονός και υπερφυές θαύμα το οποίο στεριώνει τις ελπίδες μας, εγγυάται την ζωή μας, αναστηλώνει τα ερείπια πού σωριάζει κάθε μέρα η κακία και η αμαρτία και προβάλλει την αλλαγή του τρόπου της ύπαρξής μας.
Ο Χριστός με τον θάνατό Του, νίκησε τον θάνατο και την απελπισία. Όντας στην υπόστασή Του Θεός και στην φύση Του άνθρωπος, πεθαίνει πάνω στον Σταυρό ως άνθρωπος και συντρίβει και καταργεί τον θάνατο τελεσίδικα! Πλέον ο θάνατος έχει τον προσωρινό χαρακτήρα ύπνου. Γι΄ αυτό, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φοβάται τον θάνατο. Πλέον τους νεκρούς τους λέμε κεκοιμημένους και τα μέρη που τους θάβουμε κοιμητήρια και όχι νεκροταφεία.
Με την Ανάστασή Του, ο Χριστός έφερε την αναδημιουργία του ανθρώπου. Λέει ο Απόστολος Παύλος προς τους Κορινθίους: «Στον Αδάμ, τον πρώτο άνθρωπο, δόθηκε η φυσική ζωή. Αντίθετα στον έσχατο Αδάμ, τον Χριστό, δόθηκε το Πνεύμα και έγινε η πηγή της ζωής». Ο Αδάμ με την ανυπακοή έφερε τον πνευματικό θάνατο στο ανθρώπινο γένος και άλλαξε την χρήση της ψυχής του ανθρώπου. Ο Χριστός όμως «ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ». Έτσι, με την υπακοή Του έγινε ο πρώτος τέλειος άνθρωπος, μας χάρισε την αιώνια ζωή και την αθανασία. Μας έδειξε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος! Ο δρόμος της Ζωής. Ο δρόμος που οδηγεί στην Βασιλεία του Θεού. Πλέον ο θάνατος, η φθορά, η κακία και η αμαρτία δεν έχουν καμία δύναμη!

Ανάσταση σημαίνει: άφεση, συγχώρηση, μεταμόρφωση και ανάπλαση της σχέσης μας με τον Θεό, τον εαυτό μας, τους ανθρώπους και αυτόν τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε.

Ανάσταση σημαίνει ακόμα, ότι έχουμε την δυνατότητα να προσεγγίσουμε πραγματικά την αλήθεια και το μυστήριο της ύπαρξής μας.

Η Ανάσταση δεν είναι λοιπόν ένα απλό ιστορικό γεγονός. Αντίθετα είναι ένα γεγονός που τα αποτελέσματα του πάνω στον άνθρωπο είναι τα ίδια σήμερα όπως ήτανε και δυο χιλιάδες χρόνια πριν. Είναι το κατ΄ εξοχήν σωτηριολογικό γεγονός, δηλαδή γεγονός που έγινε για την σωτηρία όλων των ανθρώπων.
Η Ανάσταση είναι ημέρα χαράς. Χαρά για την νίκη κατά του θανάτου και την αναδημιουργία του ανθρώπου. Είναι ημέρα ελπίδας και προσδοκίας. Ελπίδα για το ότι είναι «πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι» στον Θεό και προσδοκία για την αιώνια ζωή. Είναι ημέρα μίας νέας δημιουργίας. «Χθὲς συνεθαπτόμην σοι Χριστὲ συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι». Όχι μόνον ο Χριστός αλλά και εμείς συνανασταινόμαστε μαζί Του εάν προηγουμένως συσταυρωθήκαμε και συνεκρωθήκαμε.
«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν, τὸν μόνον ἀναμάρτητον. Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν· ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ· Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς, θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν».

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!