ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΓΙΟΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΣ

Γράφει φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Με αφορμή την ιερή μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου στις 25 Απριλίου, θα μιλήσουμε για τον βίο και το έργο των τεσσάρων ιερών Ευαγγελιστών Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννου. Και οι τέσσερις, όπως και υπόλοιποι Άγιοι Απόστολοι, διασκορπίστηκαν από τα Ιεροσόλυμα για να κηρύξουν «Ἰησοῦν Χριστὸν ἐσταυρωμένον καὶ ἀναστάντα». Για να κηρύξουν και να μαρτυρήσουν, όχι μία θεωρητική διδασκαλία ή κάποιο φιλοσοφικό σύστημα που έφτιαξε κάποιος σ΄ ένα σπουδαστήριο, αλλά Αυτόν «που φάγαμε και ήπιαμε μαζί» όπως έλεγε ο Απόστολος Πέτρος. Και συνέχιζε «Αυτόν τον κάρφωσαν στον Σταυρό και τον σκότωσαν. Ο Θεός όμως Τον ανέστησε την τρίτη ημέρα από τον θάνατό Του». Θεμέλιο του κηρύγματος των Αποστόλων ήταν η Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Αυτή είναι η ζωή και η δύναμη της Εκκλησίας, αυτή είναι η μαρτυρία της Πίστεως. Αυτή εξηγεί την ύπαρξη της Εκκλησίας και μεταβάλλει τον κόσμο. Το Ευαγγέλιο, είναι κήρυγμα γεγονότων, γεγονότα που έγιναν μπροστά στα μάτια πολλών ανθρώπων. Το Ευαγγέλιο και όλα βιβλία της Αγίας Γραφής είναι βιβλία θεόπνευστα και ιερά. Αυτό σημαίνει ότι είναι μεν γραμμένα από ανθρώπινο χέρι αλλά με την επιστασία του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα, χωρίς την προσωπικότητα του συγγραφέα, επιστατεί σ΄ εκείνο που θα γράψει. Παράδειγμα, ενώ οι Ευαγγελιστές μιλούν για το ίδιο γεγονός, ο καθένας το αποδίδει με το δικό του τρόπο. Το Ευαγγέλιο είναι χάρις και αλήθεια. Αλήθεια και οδός. Δηλαδή δεν είναι θεωρία αλλά είναι Αγάπη και ζωή. Επάνω σε τόσο απλά και σε τόσο σταθερά θεμέλια οικοδομείται η αλήθεια του Θεού, το κήρυγμα των Αποστόλων και η σοφία της Εκκλησίας.

Ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν συγγραφέας. Δεν έγραψε και δεν άφησε στους μαθητές Του κανένα σύστημα διδασκαλίας, γιατί ο Θεός δεν γράφει, αλλά ομιλεί. Και οι άνθρωποι που ακούνε τον Θεό αποτυπώνουν και γράφουν αυτά που συλλαμβάνει η καρδιά τους. Και δεν το γράφουν τόσο στα χαρτιά, όσο τα τυπώνουν στην μνήμη και στην καρδιά τους. Οι Ευαγγελιστές και οι Απόστολοι δεν έγραψαν επειδή είχαν κάποια φιλοδοξία να γίνουν συγγραφείς, αλλά έγραψαν για να εκπληρώσουν ένα ιερό χρέος, που το υπαγόρευε η ανάγκη της Εκκλησίας.

Ο τελώνης Ματθαίος στην Ιουδαία, στην Παρθία, την Μηδία και την Αιθιοπία, ο Μάρκος στην Αίγυπτο και την Λιβύη, ο ιατρός Λουκάς στην Βοιωτία, στην Μακεδονία, στην Αχαΐα, στην Δαλματία, στην Ιταλία, στην Γαλλία και στην Τρωάδα, ο ψαράς Ιωάννης στα Ιεροσόλυμα, στην Μικρά Ασία, στην Σαμαρεία και στην Ελλάδα κήρυξαν με παρρησία τον λόγο του Θεού, διέδωσαν το Ευαγγέλιο, άνοιξαν τους οφθαλμούς της καρδίας πολλών ανθρώπων από την πλάνη της ειδωλολατρίας, βάπτιζαν «εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», έκαναν θαύματα για να πιστέψουν οι άνθρωποι στην Αλήθεια και δημιούργησαν τοπικές Εκκλησίες. Είναι αυτοί που βεβαιώνουν και με τον λόγο αλλά περισσότερο με την ίδια τους την ζωή ότι αυτά τα οποία που είδαν με τα μάτια και αυτά που άκουσαν με τα αυτιά τους μας τα μεταφέρουν ως αυτόπτες μάρτυρες.

Κανένας άνθρωπος δεν θα πέθαινε για ένα ψέμα, έναν μύθο ή ένα αθέατο υπερφυσικό ον. Οι Απόστολοι μαρτύρησαν για Εκείνον που έζησε τρία χρόνια μαζί τους, που συνομίλησε μαζί τους, που συνέφαγε και ήπιε μαζί τους στο ίδιο τραπέζι, που Τον είδαν να προδίδεται, να συλλαμβάνεται, να μαστιγώνεται, να σταυρώνεται, να ανασταίνεται και να αναλαμβάνεται στους ουρανούς. Το Άγιο Πνεύμα, η ακλόνητη πίστη, η μνήμη των όσων έζησαν και η δύναμη που αντλούσαν από τα λόγια αλλά προ πάντων από την Ανάσταση του Χριστού ήταν το κουράγιο και η αντοχή μπροστά στα φρικτά βασανιστήρια. Ο Ματθαίος «διὰ πυρὸς ὑπὸ τῶν ἀπίστων ἐτελειώθη» στην Ιεράπολη της Συρίας. Ο Μάρκος συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες κατοίκους της Αλεξάνδρειας, τον έδεσαν και τον έσερναν στις πέτρες, τον φυλάκισαν και επανέλαβαν το βασανιστήριο. Ο Λουκάς υπέστη φρικτό θάνατο απαγχονίζοντάς τον σ΄ ένα ελαιόδενδρο στην Έφεσο. Ο Ιωάννης αφού υπεβλήθη σε φρικτά βασανιστήρια (ήπιε δηλητήριο, ρίφθηκε σε πιθάρι με βραστό λάδι) πέθανε εξόριστος στην Πάτμο. Το Ευαγγέλιο είναι ευαγγέλιο κόστους. Και επιβεβαιώνεται έτσι ο λόγος του Χριστού: «Ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν». Και όντως, οι Ευαγγελιστές έχασαν την ψυχή τους, αλλά κέρδισαν την αιώνια ζωή και το άφθαρτο στεφάνι του μαρτυρίου και της αγιότητας και έγιναν καθοδηγητές και πνευματικοί φάροι για εκατομμύρια ανθρώπους εδώ και 20 αιώνες!

Το έργο των Ευαγγελιστών αλλά και όλων των Αποστόλων ήταν έργο της σοφίας και της δυνάμεως του Θεού. Δεν υπήρξε έργο ανθρώπων. Θα ήταν αδύνατο, άνθρωποι φτωχοί και άσημοι όπως οι Άγιοι Απόστολοι, να πετύχουν ένα τόσο μεγάλο κατόρθωμα, εκείνο που δεν πέτυχαν οι ισχυρότεροι της γης. Πόλεμοι και αναστατώσεις των εθνών μετέβαλαν τον χάρτη της γης. Άλλαξαν την όψη της γης. Λαοί και πολιτισμοί ήλθαν και παρήλθαν. Στήθηκαν μνημεία και ανθρώπινα δημιουργήματα για να μείνει το όνομα των ισχυρών επάνω στην γη. Τίποτα όμως απ΄ όλα αυτά δεν έμεινε. Το μόνο που μένει είναι το Πνεύμα του Θεού και ο αψευδής λόγος Του μέσα στους αιώνες. Το Άγιο Πνεύμα που ζωοποιεί την άψυχη ύλη, που νικά, που δημιουργεί ενότητα, που εδραιώνει την ειρήνη, που φέρνει στους ανθρώπους την αγάπη, που ανακαινίζει την καρδιά, που φωτίζει τον νου, που καθοδηγεί την πράξη, που διακηρύσσει την αλήθεια. 

Ο Χριστός δεν θέλει οπαδούς, θέλει μαθητές. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν». Είθε ο Θεός με τις πρεσβείες των Αγίων ενδόξων Αποστόλων και Ευαγγελιστών Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννου να μας δώσει το τάλαντο της αποστολικής δράσης και διακονίας για να κηρύσσουμε «έργοις και λόγοις» «Ἰησοῦν Χριστὸν ἐσταυρωμένον καὶ ἀναστάντα» ώστε να βρουν και άλλοι συνάνθρωποι μας την οδό της ολοκλήρωσης και της σωτηρίας. Αμήν.