Δεν είμαστε θρησκεία, δεν είμαστε Χριστιανισμός. Είμαστε Εκκλησία, η Ορθόδοξη Εκκλησία, η «μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολική Ἐκκλησία» η οποία είναι πίστη σαρκωμένη, είναι αποκάλυψη, είναι φανέρωση του Θεού στον άνθρωπο: «Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν».

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ ΜΕ ΙΝΔΟΥΪΣΤΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ

Ως γνωστόν, ησυχαστές-μοναχοί δεν υπάρχουν μόνο στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, αλλά και σε πολλές θρησκείες ανά τον κόσμο. Μία ευρύτερη έννοια με την οποία χαρακτηρίζονται είναι ο «μυστικισμός». Οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι ησυχαστές εκπέμπουν χάρη, γαλήνη και βεβαιότητα, είναι απλοϊκοί και αρκούνται στα λίγα, απαραίτητα για τη ζωή. Αντίθετα, οι Ινδουϊστές, πιο φανταχτερά και πολύπλοκα ενδεδυμένοι, εκπέμπουν σύγχυση και πολλές φορές τρόμο. Άλλη μία διαφορά είναι ο σκοπός της ύπαρξης και η έννοια της λύτρωσης. Για τους Ινδουϊστές λύτρωση, «μόξα», είναι η διακοπή του κύκλου των μετενσαρκώσεων και η «απορρόφηση» από το θείο.

Αντίθετα, οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι μοναχοί-ασκητές αποζητούν την λύτρωση, την κοινωνία με το Θεό, την βασιλεία Του και την αιώνιο ζωή αυτών στην αγκαλιά του Θεού μαζί με τους αδελφούς τους. Επιπλέον, ο μοναχισμός είναι προσιτός και από τις γυναίκες στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Με αυτό το δεδομένο είναι φανερή η ριζοσπαστική για τις παλαιότερες εποχές μα και τις σύγχρονες μέρες σε αναπτυσσόμενες κοινωνίες, εξύψωση της γυναίκας από την Εκκλησία, και η επιδίωξη όχι της ισότητας, όπως υποστηρίζουν διάφορα κινήματα της εποχής μας, αλλά της ισοτιμίας! Συνεχίζοντας, ο Χριστιανός Ορθόδοξος μοναχός βιώνει την Χάρη του Θεού, έχει γίνει «οἶκος» το σώμα του όπου κατοικεί το Άγιο Πνεύμα, «αναπαύεται σε αυτόν ο Κύριος», όπως λένε οι Πατέρες την Εκκλησίας. Η Χάρις του Θεού δίνει χαρίσματα και αρετές, σωματικά και πνευματικά. Το πρόσωπό του είναι ακτινοβόλο, η απλότητά του γίνεται αρχοντιά και ο ίδιος ως Φωτοδόχος, δηλαδή Θεοδόχος, αποτελεί την πηγή φωτός για τον κόσμο, ενός φωτός που πηγάζει από την Αιώνια, Αστείρευτη και Αμετάβλητη Πηγή των Πηγών, τον Χριστό!

Αντίθετα, ο Ινδουιστής όντας εκτός της αλήθειας, της μίας και μοναδικής Αλήθειας του Χριστού, παρόλο που μπορεί να φτάνει σε υψηλά νοητικά επίπεδα και σε ανώτερη χρήση των δυνατοτήτων του, δεν μπορεί να αποτελεί την πηγή του φωτός και την διέξοδο που αποτελεί ο ορθόδοξος μοναχός για τον κόσμο. Όντας κάτι εκτός της Αληθείας το εκμεταλλεύεται ο διάβολος με τους δικούς του απίστευτα πολύπλοκους τρόπους. Τέλος, η εκκεντρική, θα λέγαμε, ένδυση των ινδουιστών εξωτερικεύει την αναζήτησή τους και μια σύγχυση εσωτερική που δεν αναπαύει τον κοσμικό άνθρωπο όπως αναμένουμε από έναν ορθόδοξο μοναχό.

Το Κοινό γνώρισμα των Ινδουιστών μοναχών και των Χριστιανών Ορθοδόξων είναι η εγκράτεια και η σωματική άσκηση. Βέβαια, αυτές εφαρμόζονται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε περίπτωση. Συνεπώς, οι διαφορές των Ορθοδόξων μοναχών από τους Ινδουιστές δεν περιορίζονται μόνο σε εξωτερικές και εμφανισιακές, αλλά και αυτές ακόμα απορρέουν από την διαφορά στην εσωτερική, πνευματική κατάστασή τους, την ελεύθερη επιλογή τους που εξωτερικεύεται ποικιλοτρόπως.

Π.Β.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.