ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Επιμελείται φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Την πέμπτη Κυριακή από το Πάσχα η Εκκλησία μας θυμίζει το θαύμα της θεραπείας ενός ανθρώπου που είχε γεννηθεί τυφλός. Το σημερινό Ευαγγέλιο, όπως και όλες οι Ευαγγελικές διηγήσεις του Πεντηκοσταρίου, έχουν στόχο να μας παρουσιάσουν ποιος ήταν ο Ιησούς Χριστός και ποιο το έργο Του. 

Κεντρικό πρόσωπο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι ένας τυφλός. Ωστόσο το περιεχόμενό της αναφέρεται στην πνευματική τυφλότητα.

Ένα Σάββατο, ενώ έμπαινε στην πόλη ο Ιησούς με τους μαθητές του, συνάντησαν έναν άνθρωπο, που είχε γεννηθεί τυφλός και περνούσε τον χρόνο του ζητιανεύοντας. Ο Κύριος, βλέποντάς τον, και μετά που μία μικρή συζήτηση που είχε με τους μαθητές του, έφτυσε στο έδαφος και με το υγρό χώμα έφτιαξε λάσπη. Πήρε την λάσπη στα χέρια του και μ΄ αυτήν άλειψε τα βλέφαρα του τυφλού. Κι ενώ ασφαλώς ο τυφλός άνδρας απορούσε μ΄ αυτήν την κίνηση, ο Κύριος τον έστειλε να ξεπλύνει τη λάσπη στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Πράγματι, χωρίς να διστάσει καθόλου, ο τυφλός υπάκουσε σ΄ αυτήν την εντολή και μόλις ξεπλύθηκε και καθάρισε τη λάσπη από τα βλέφαρά του και μπόρεσε και τα άνοιξε, διαπίστωσε ότι έβλεπε το φως και ό,τι τον περιέβαλε, για πρώτη φορά στη ζωή του! Ο ενθουσιασμός του απερίγραπτος!

«Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός». Ο ψαλμικός αυτός στίχος ταιριάζει απόλυτα στους άπιστους και τυπολάτρες Φαρισαίους, οι οποίοι διαπίστωσαν από τα λόγια του πρώην τυφλού ότι αυτός που τον είχε κάνει καλά ήταν ο Ιησούς. Τότε άρχισε να υπάρχει διχογνωμία μεταξύ τους: ο Ιησούς ήταν αμαρτωλός επειδή δεν τηρούσε την αργία του Σαββάτου και θεράπευε εκείνη την ημέρα ή ήταν απεσταλμένος από τον Θεό, αφού μπορούσε να κάνει θαύματα;  Ρώτησαν και τη γνώμη του πρώην τυφλού. Αυτός, δείχνοντας την πίστη του και την ευγνωμοσύνη του, δήλωσε στους Φαρισαίους ότι θεωρεί προφήτη αυτόν που τον θεράπευσε.

Τότε οι Φαρισαίοι, μη πιστεύοντας στο θαύμα, φώναξαν τους γονείς του πρώην τυφλού, για να βεβαιωθούν ότι πράγματι γεννήθηκε χωρίς να βλέπει. Ήρθαν οι άνθρωποι αυτοί φοβισμένοι και βεβαίωσαν ότι πράγματι, ο γιος τους ήταν τυφλός μόλις την προηγούμενη μέρα. Ωστόσο, ο γιος τους ήταν πια ενήλικος και μπορούσε να δώσει μόνος του την απάντηση που ζητούσαν. Έτσι οι Φαρισαίοι ξαναφώναξαν τον άνθρωπο και άρχισαν να τον πιέζουν. Του έλεγαν να ομολογήσει ότι δεν είναι δυνατόν να τον θεραπεύσει ένας άνθρωπος αμαρτωλός, που δεν τηρούσε την αργία του Σαββάτου.

Αλλά ο πρώην τυφλός με τη λογική του απάντηση τους αποστόμωσε, χλευάζοντάς τους συγχρόνως: «Ξέρουμε ότι ο Θεός δεν εισακούει τους αμαρτωλούς, αλλά εκείνους που Τον σέβονται και κάνουν το θέλημά του. Από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος, δεν ακούστηκε να έχει ανοίξει κανείς τα μάτια κάποιου που γεννήθηκε τυφλός. Δε θα μπορούσε να κάνει τίποτε τέτοιο, αν αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν από τον Θεό». Οι Φαρισαίοι, ακούγοντας αυτά, τον πέταξαν έξω.

Εδώ βλέπουμε την πνευματική τυφλότητα. Και μία ανάλογη πνευματική τυφλότητα υπάρχει στις ημέρες μας. Γύρω μας ακούγονται μηνύματα υλιστικά και φωνές ολιγοπιστίας και συμβιβασμού. «Συμβιβάσου με τις απαιτήσεις της εποχής σου. Ζήσε ασύδοτα. Παραμέρισε την πίστη, που έθρεψε γενεές γενεών. Περιφρόνησε ηθικές αρχές. Καταπατήστε την αγάπη, την δικαιοσύνη, την τιμιότητα».

Επίκαιρο παράδειγμα των τελευταίων ημερών είναι ο "γάμος" του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ξαβιέ Μπετέλ με τον σύντροφό του! Τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και το σύστημα σε βάζει να σέβεσαι την διαφορετικότητα και να θεωρείσαι ρατσιστής αν δεν το κάνεις. Την ομοφυλοφιλία δεν την έχεις μέσα σου, στην επιβάλλουν. Τον ρατσισμό δεν τον έχεις μέσα σου, στον επιβάλλουν. Την ξενοφοβία δεν την έχεις μέσα σου, στην επιβάλουν. Την διαστροφή δεν την έχεις μέσα σου, στην επιβάλλουν. Δημιουργηθήκαμε και πλαστήκαμε κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν Θεού. Στην πορεία άλλαξες γιατί έτσι σου το επέβαλλαν... Ποτέ δεν είναι αργά να δεις την αληθινή πραγματικότητα. Και όχι αυτή που σου επιβάλλουν αλλά αυτή που είναι πλημμυρισμένη με θείο Φως, με τον αληθινό Θεό, με αληθινή Πίστη, με θείο έρωτα για τον Ιησού Χριστό.

Εμπρός σ΄ αυτή την κατάσταση λίγοι είναι εκείνοι που ακολουθούν τα ίχνη του πρώην τυφλού. Λίγοι έχουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν τα εμπόδια και να συνεχίσουν την πορεία της πίστεως και της ηθικής. Λίγοι είναι αυτοί που προσκυνούν τον Κύριο και σαν τον πρώην τυφλό αναφωνούν μέσα από την καρδιά τους: «Πιστεύω Κύριε». Λίγοι είναι εκείνοι που λένε: «Εγώ ένα ξέρω, ότι είναι προφήτης. Ήμουν τυφλός και μου χάρισε το φως μου».

Εκείνος που πιστεύει ότι κάνει το σωστό, δεν πρέπει να περιμένει ότι οι άνθρωποι θα του καθαρίσουν το δρόμο από τις πέτρες. Πρέπει τουναντίον να περιμένει ότι θα του ρίξουν κι΄ άλλες πέτρες στο πέρασμά του. Αντιμετωπίζει όμως κάθε εμπόδιο, κάθε λόγο ειρωνικό, κάθε μήνυμα απιστίας, κάθε πρόταση συνθηκολογήσεως, όταν βαθιά μέσα του λάμπει το αειλαμπές φως, o «ἀληθινὸς καὶ ἄδυτος τῆς δικαιοσύνης Ἥλιος», ο Χριστός! Τότε φαίνεται από τί μέταλλο είναι η ψυχή του. Την ώρα της συγκρούσεως με το πνεύμα του κόσμου δίνει τις εξετάσεις του. Άκαμπτος μένει, αποφεύγει τις σειρήνες του καιρού μας, όσο δένεται και με νέα πνευματικά δεσμά γερά επάνω στο κατάρτι, τον Χριστό, αναφωνεί «Πιστεύω Κύριε» και τραβάει εμπρός στο δρόμο τον: τον δρόμο της πίστεως και της χριστιανικής-εκκλησιαστικής ζωής.

Θ.Χ.

Πηγές:
* «Πεμπτουσία.gr»

* Κήρυγμα Κυριακής του Τυφλού, π. Σπυρίδωνος Πετεινάτου.

* Πω πω μία Ευρώπη..., «Anoixtomialos.gr».