Δεν είμαστε θρησκεία, δεν είμαστε Χριστιανισμός. Είμαστε Εκκλησία, η Ορθόδοξη Εκκλησία, η «μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολική Ἐκκλησία» η οποία είναι πίστη σαρκωμένη, είναι αποκάλυψη, είναι φανέρωση του Θεού στον άνθρωπο: «Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν».

Παρασκευή 22 Απριλίου 2016

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ

Γράφει φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Η Ανάσταση του Λαζάρου δεν είναι απλά μία εορτή ή μία ιστορική αφήγηση από το Ιερό Ευαγγέλιο, αλλά ένα βιωματικό γεγονός που αγγίζει πολλές πτυχές της ζωής μας: τον θάνατο, τον πόνο, την φιλία και πολύ περισσότερο το ίδιο το μυστήριο της ζωής!
«Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή»: Κάθε ένας από μας είναι νεκρός Λάζαρος και φίλος του Χριστού. Το νόημα της ζωής δεν βρίσκεται αλλού, παρά σ΄ Αυτόν που μας δημιούργησε! Κατανοώντας τα πάθη και τις αδυναμίες μας και αγωνιζόμενοι για να απαλλαγούμε από τα δεσμά τους, έρχεται ο Χριστός και μας ανασταίνει! Η χάρη του ζωοποιεί και ζωοδοτεί τον καθένα μας! Το «Λάζαρε δεῦρο ἔξω» είναι για μας η απελευθέρωση από την δυσωδία της αμαρτίας, η αλλαγή σελίδας στην ζωή του ανθρώπου, η προοπτική της όντως ζωής. Το θαύμα της Εγέρσεως του τετραημέρου Λαζάρου προτυπώνει την Ανάσταση του Χριστού 8 ημέρες αργότερα και συνάμα την ανακαίνιση του ανθρώπου και όλης της κτίσεως.
Η Ανάσταση του Λαζάρου, μπροστά στον φόβο του θανάτου αγαπημένων μας προσώπων, έρχεται και τοποθετεί τον θάνατο στην σωστή του διάσταση: έκφραση των προσωπικών οδυνηρών βιωμάτων και βεβαίωση ότι ο αγαπημένος μας ζει πλέον σε νέα διάσταση ζωής, αιώνιας, χωρίς πόνο, λύπη και στεναγμό. Έτσι, σηματοδοτεί και βεβαιώνει την κοινή ανάσταση όλων των κεκοιμημένων κατά την Δευτέρα Παρουσία.
Σε μία εποχή όπου οι ανθρώπινες σχέσεις καταδυναστεύονται από προσωπικά συμφέροντα, έρχεται το γεγονός της Ανάστασης του Λαζάρου για να μας διδάξει την πραγματική φιλία. Μία τέτοια αληθινή φιλία όπως αυτή του Χριστού με τον Λάζαρο. Μπροστά στον τάφο του Λαζάρου, βλέπουμε τον Θεάνθρωπο να δακρύζει εκφράζοντας έτσι την αγάπη και στοργή του για το πρόσωπο με την ιδιαίτερη και μοναδική σχέση της φιλίας. Ο πραγματικός φίλος θα σε αναστήσει ερχόμενος κοντά σου, πονά και κλαίει μαζί σου. Έτσι, παίρνει τον δικό σου θάνατο και σου χαρίζει σου την κοινωνία, την σχέση, την ελπίδα. Άρα την όντως ζωή.
Όλα αυτά για κάποιους μπορεί να φαίνονται παράλογα και φανταστικά. Η απάντηση είναι: «Άνοιξε την καρδιά σου και πίστεψε! Τα υπόλοιπα θα τα καταλάβεις μόνος σου».

Θ.Χ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.