ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΗΛΙΟΦΩΤΟΙ

Γράφει ο κ. Ραφαήλ Μισιαούλης, φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Στις 13 Ιουλίου η Αγία μας Εκκλησία τιμά και γεραίρει την μνήμη των Αγίων Ηλιοφώτων, οι οποίοι ασκήτευσαν σε ορεινό   χωριό   της   μαρτυρικής   νήσου Κύπρου. Τα ονόματά των είναι Ηλιόφωτος, Επαφρόδιτος, Χουλέλαιος, Αμμώνιος και Ευσθένιος. Η καταγωγή τους μας είναι άγνωστη αλλά οι μαρτυρίες αναφέρουν, ότι  ήταν από τους 300 αλαμάνους, οι οποίοι καθώς ταξίδευαν στην θάλασσα, το καράβι τους ναυάγησε και αναγκάστηκαν να διασκορπιστούν σε όλη το νησί. Συνέχισε ο κάθε ένας την ασκητική του ζωή, όπου τον ανέπαυε.

Οι πέντε Αγιοι Ηλιόφωτοι, κατόπιν αρκετής περιπλανήσεως, εντόπισαν τον κατάλληλο τόπο, ο οποίος ήταν το βουνό Κορώνη, πλησίον του χωριού Κάτω Μονής. Αφού είδαν τον χώρο, εκεί έστησαν το ασκητήριό τους σε δύο σπηλιές, τις οποίες βρήκαν έτοιμες εκεί. Ο ένας εκ των πέντε, ο Ηλιόφωτος, ήταν ιερέας αλλά και ο πνευματικός των άλλων 4 μοναχών. Σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει αναφορά ότι το όνομά τους Ηλιόφωτοι, πάρθηκε από τον Γέροντά   τους   και   Ηγούμενο   Άγιο Ηλιόφωτο εξ’ ου και η ομάς αποκαλείται οι Άγιοι Ηλιόφωτοι.

Ο Επαφρόδιτος ήταν βοσκός. Ως εκ θαύματος, καθημερινά τα ζώα του αυξάνονταν σε μεγάλο βαθμό, όπως του Πατριάρχου των Εβραίων Ιακώβ. Έφθασαν σε μεγάλο βαθμό τα ζώα του και αυτό διαπιστώνεται από τις μεγάλες εκτάσεις των κοπαδιών την τότε εποχή. Μέχρι σήμερα στο χωριό Κάτω Μονή σώζονται «οι Αγιόμανδρες των Ηλιοφώτων» με τα πέτρινα γαλευτήρια, τα   οποία   ήταν λαξευμένα   πάνω  στο   βράχο.  Σύμφωνα,   με   μαρτυρίες   των  κατοίκων   της περιοχής, η έκταση των  κοπαδιών τους ανέρχεται στα δώδεκα στρέμματα. Πέρα από το πλήθος των κοπαδιών των αλόγων, το οποίο αυξανόταν καθημερινώς, όπως προανέφερα, πλήθαιναν σε μεγάλο αριθμό τα λογικά τους πρόβατα, τα λογικά πρόβατα του Χριστού. Καθημερινώς έτρεχαν οι άνθρωποι να ακούσουν θείο λόγο  από   τα  πάγχρυσα στόματα των βοσκών, των Αγίων Ηλιοφώτων, οι οποίοι άκουγαν με προσοχή κάθε πονεμένο άνθρωπο, έδιναν λύσεις στα διάφορα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο κόσμος κι έτσι ο ηγαπημένος λαός του Θεού έτρεχε να πάρει την ευλογία τους.

Το επόμενο βήμα των Αγίων ήταν να κτίσουν τον οίκο του Θεού πλησίον των ασκητηρίων τους. Ούτω κι εποίησαν. Μετά από πολλές δυσκολίες και πειρασμούς που εντόπισαν, κατάφεραν με τη θεία δύναμη να ανεγείρουν μια ωραία εκκλησία, όπου εκεί θα τελούνταν τις ακολουθίες του νυχθημέρου και κατ’ εξοχήν το μυστήριο της Αναιμάκτου θυσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Η αγνότητα και η ηρεμία τους, μάζευε τον κόσμο από την γύρω περιοχή, οι οποίοι ερχόντουσαν από τα «πέρατα της γης» με σκοπό να ακούσουν τους αρμονικούς ψαλμούς που ανέπεμπαν οι Άγιοι κατά τη διάρκεια της Θείας Λατρείας.

Το έργο αναπτυσσόταν διαρκώς, με αρκετό κόπο και θυσία. Ώσπου μια μέρα ο μισόκαλος διάβολος φθόνησε το έργο των και προσπάθησε να τους εμποδίσει να γίνουν μέτοχοι της Βασιλείας του Θεού. Την περίδο εκείνη, στην Κύπρο, ηγεμόνας ήταν ο Σαβίνος, ο οποίος άκουσε για το έργο και τη δράση των Αγίων Ηλιοφώτων και άναψε από θυμό. Αφού τους κάλεσε ενώπιόν του, τους ζήτησε όπως αρνηθούν την πίστη τους. Οι Άγιοι αρνήθηκαν να αρνηθούν τον Χριστό και στη συνέχεια υπέστησαν  φρικτά βασανιστήρια. Αποκορύφωμα των βασανιστηρίων ήταν ο αποκεφαλισμός. Οι πιστοί όταν πληροφορήθηκαν το συμβάν αυτό έτρεξαν και με δάκρυα στα μάτια μάζεψαν τα ιερά σκηνώματα των Αγίων και τα έθαψαν στα δύο σπήλαια στα οποία συνήθιζαν, οι Άγιοι να προσεύχονται. Στο ένα σπήλαιο έθαψαν τους 3 και στο άλλο τους 2.