Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Γράφει φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Στην εποχή όπου πόλεμοι και τρομοκρατία κατακλύζουν τον πλανήτη μας, όπου η ανθρώπινη διαστροφή και εγκληματικότητα γίνονται όλο και πιο επικίνδυνα και πιο φρικιαστικά, σύζυγοι εναντίον συζύγων, γονείς δολοφονούν παιδιά και το αντίστροφο, όπου το άγχος κατακλύζει πολλά πρόσωπα και οικογένειες, έρχεται η Εκκλησία να εμπνεύσει, να δώσει προσανατολισμό, πρότυπο και σκοπό στον άνθρωπο. Έρχεται ο Χριστός και όπως γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μας λέει: «Εγώ για σένα πατέρας, εγώ αδελφός, εγώ σύζυγος, εγώ σπίτι, εγώ τροφή, εγώ ρούχο, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιο, ό,τι θέλεις εγώ. Να μη σου λείψει τίποτα. Θα δουλέψω εγώ. Ήρθα να σε υπηρετήσω, όχι να με υπηρετήσεις. Εγώ και φίλος, και μέλος του σώματός σου και κεφάλι, και αδελφός και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ. Μόνο να είσαι κοντά μου. Εγώ φτωχός για σένα και αλήτης για σένα. Στο σταυρό για σένα, στον τάφο για σένα. Στον ουρανό παρακαλώ για σένα τον Πατέρα μου, στη γη έρχομαι πρεσβευτής του Πατέρα μου για σένα. Εσύ είσαι τα πάντα για μένα, και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος μου και μέλος του σώματός μου. Τι άλλο θέλεις;».

Τόσο ψηλά έχει ο Θεός τον άνθρωπο και αυτή την αλήθεια διδάσκει ο Χριστιανισμός. Ο Χριστιανισμός δεν είναι μία θρησκεία. Θρησκεία τι σημαίνει; Θρησκεία είναι ένα φιλοσοφικό ανθρώπινο κατασκεύασμα, είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει τον Θεό. Ο Χριστιανισμός είναι πίστη, είναι αποκάλυψη, είναι φανέρωση του Θεού στον άνθρωπο. Ο εν Τριάδι Θεός δεν ανακαλύπτεται από τον άνθρωπο αλλά αποκαλύπτεται στον άνθρωπο. «Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Ο Χριστιανισμός είναι ένα βιωματικό γεγονός, όχι αποκυήματα της φαντασίας του ανθρώπου που τα θεοποιεί και τα λατρεύει σαν θεό. Η αλήθεια στον Χριστιανισμό δεν είναι μία αφηρημένη ιδέα, αλλά είναι πρόσωπο, ο Χριστός• «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Ο Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος και Αυτός χαράσσει την οδό της Αληθείας. Ο Χριστιανός μπροστά στον Θεό δεν έχει και δεν απαιτεί δικαιώματα αλλά παρακαλεί και προσεύχεται• «δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου».

Ο Χριστιανισμός βρίσκει στον άνθρωπο νέο νόημα ζωής, διαμορφώνει χαρακτήρα, διαπλάθει ήθος, τοποθετεί το μέτρο, δίνει αδιέξοδα και λύση στα εγκόσμια προβλήματα και στις βιοτικές μέριμνες. Ποια είναι αυτά; Η μιζέρια, η απελπισία, το άγχος, η αναποφασιστικότητα κα. Π.χ. ποια είναι η λύση στο άγχος; Είναι μία φράση που την ακούμε σε κάθε Θεία Λειτουργία και σε κάθε ιερή ακολουθία΄ «Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»! Στην ανυπομονησία και την βιασύνη έρχεται ο Χριστός με τον διαχρονικό ευαγγελικό Του λόγο και μας προτρέπει να οικοδομήσουμε στις ψυχές μας την υπομονή: «Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν». Στην υπερηφάνεια και τον κομπασμό έρχεται να μας θυμήσει τον Τελώνη και τον Φαρισαίο, να μας πει «πᾶς ὁ υψῶν ἐαυτόν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται» και να μας υπενθυμίζει την μεγάλη αρετή της ταπείνωσης, δηλαδή να ξέρω ποιος είμαι, τι έχω και ότι έχω ότι το οφείλω στον Θεό. Στο Ιερό Ευαγγέλιο διαβάζουμε πως κάποιες φορές ο Χριστός «ἐσιώπα». Ακόμα και με την σιωπή Του μας διδάσκει ο Χριστός. Και μας μαθαίνει την διάκριση, δηλαδή να ξέρω πότε πρέπει να μιλώ, πότε πρέπει να σιωπώ, να μάθω ότι όλα δεν είναι το ίδιο, ότι δεν πρέπει να τσουβαλιάζω και όλα να τα ισοπεδώνω.

Η ζωή του ανθρώπου αποτελείται από δύο εκφάνσεις: την επίγεια ζωή, τον βίο δηλαδή και την αιώνια ζωή, την μετά θάνατον ζωή δηλαδή και την μετά την Δευτέρα Παρουσία ζωή. Η επίγεια ζωή, ο βίος, είναι το προστάδιο της αιώνιας. Είναι η ευκαιρία που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο για να αξιοποιήσει και να κληρονομήσει το δώρο που λέγεται «ζωή», αιώνια ζωή. Ο βίος μας είναι μία συνεχής μαρτυρία Χριστού, μία δυναμική πορεία ναι μεν με γέννηση, φθορά και θάνατο αλλά και με εκπλήξεις και προοπτική στα Έσχατα. Ο βίος μας δόθηκε για να ζήσουμε, για να χαρούμε, για να αξιοποιήσουμε τις καλές δυνατότητες, για να καλλιεργήσουμε το χάρισμα που ο καθένας μας έχει από τον Θεό προς δόξαν Θεού και για το καλό των συνανθρώπων μας και στις περιπτώσεις του πόνου, της δοκιμασίας, της θλίψης, όχι για να ρίξουμε το κεφάλι και να τα παρατήσουμε, αλλά για να μάθουμε να προσπαθούμε, να μετανοούμε και να αγωνιζόμαστε για να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Και ποιο είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα: η αιώνια ζωή ή αλλιώς η Βασιλεία του Θεού.

Η Βασιλεία του Θεού είναι ο καινούργιος κόσμος του Θεού, τον οποίο ενσαρκώνει, κηρύσσει και φανερώνει στον κόσμο ο Χριστός. Είναι μία ζωή αληθινή, μαζί με τον Θεό, ατελείωτη, γεμάτη χαρά και ευφροσύνη χωρίς πόνο, λύπη και στεναγμό, δάκρυ και πολέμους. Είναι μία θεία πραγματικότητα που ολοκληρώνεται στα έσχατα και είναι πέραν και πάνω από τα εγκόσμια. Είναι μία βασιλεία με νόμους πνευματικούς που προσφέρει απεριόριστη αγάπη και ελευθερία. Η Βασιλεία του Θεού όμως ήρθε! Ήρθε και είναι εδώ με την Ενανθρώπηση, την Γέννηση, την Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου. «Ήγγικε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Έτσι ξεκίνησε το δημόσιο σωτήριο κήρυγμά του ο Χριστός. Οι άνθρωποι μπορούμε να βιώσουμε και από εδώ στην γη, όχι ολοκληρωμένα αλλά μερικώς, την Βασιλεία του Θεού. Πως; Με τους καρπούς των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Και ποια είναι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος; Λέει ο Απόστολος Παύλος: «Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια». Όπου καλλιεργούνται και ανθίζουν αυτά τα χαρίσματα, εκεί βιώνεται ένα μέρος από την Βασιλεία του Θεού. Και βιώνεται «ἐν τῇ Ἐκκλησία», δηλαδή στο Σώμα του Χριστού, σε μία κοινωνία προσώπων. Η Εκκλησία δεν προσφέρει πομπώδη και ωραία λόγια για να χαϊδέψει αυτιά, ούτε φανατίζει τον λαό, ούτε τον διχάζει αλλά καλεί ελεύθερα τον κάθε άνθρωπο να επιλέξει τον δρόμο του και προσφέρει ότι πολυτιμότερο και πιο αληθινό που έχει: τον Χριστό, ως Πανάγιο Σώμα Του και Τίμιο Αίμα Του για να Τον κοινωνούν τα μέλη της και να ενώνονται μαζί Του, ως Λόγο και Πρότυπο για τον καθένα μας μέσα από την Αγία Γραφή. Προσφέρει επίσης την χάρη του Αγίου Πνεύματος η οποία ζωοποιεί, ζωογονεί, φωτίζει, αγιάζει τον άνθρωπο με τα χαρίσματά του, με την κλήση που χαρίζει στον κάθε άνθρωπο μέσα από τα Ιερά Μυστήρια.

Χρησιμοποιώντας την εικόνα του γάμου παρομοιάζουμε ως εξής την σχέση μας με την Βασιλεία του Θεού: Με την Βάπτιση μας, αργότερα με την προσωπική πνευματική μας άσκηση, την έμπρακτη εφαρμογή του Ευαγγελίου και την εκκλησιαστική- μυστηριακή μας ζωή είναι σαν κατά κάποιον τρόπο να είμαστε αρραβωνιασμένοι με την Βασιλεία του Θεού. Όταν γίνει η Ανάσταση των νεκρών, η Δευτέρα Παρουσία και η Τελική κρίση, όλα θα ανακαινιστούν, θα γίνουν άφθαρτα και θα υπάρχουν για πάντα. Ο άνθρωπος τότε αναστημένος εις τύπον του Αναστάντος Χριστού, άφθαρτος, πνευματικός θα ζει στην Βασιλεία του Θεού και θα απολαμβάνει τα αιώνια αγαθά που έχει ετοιμάσει για μας ο Θεός, για τα οποία ο Απόστολος Παύλος είπε «ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη». Τότε θα έχουμε θα προχωρήσει στο στάδιο του γάμου μας με την αιώνια ζωή τα δεσμά του οποίου θα είναι αδιάσπαστα και δια παντός ενωμένα.

Έτσι η Εκκλησία δια του Ευαγγελίου προβάλλει στον καθένα μας το πρότυπο του Χριστού ως στόχο ζωής. Να μιμηθούμε, να φθάσουμε και να ενωθούμε με τον Χριστό!

- Και πως μιμείται κανείς και φθάνει τον Χριστό;

- Με την καλλιέργεια των αρετών. Ο άνθρωπος καλλιεργεί και αναπτύσσει ελεύθερα τις αρετές που όλες έχουν υπόσταση, βάση, στερέωμα, θεμέλιο τον Χριστό. Κάτω από κάθε μία αρετή κρύπτεται ο Χριστός. Όπως ο Χριστός καλλιέργησε όλες τις αρετές επί γης, έτσι και εμείς καλούμαστε να κάνουμε το ίδιο, γιατί όσο ασκούμε μία αρετή, τόσο ερχόμαστε σε επαφή με τον Χριστό.

- Έχουμε παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων;

- Φυσικά και έχουμε. Οι Άγιοι. Οι Άγιοι είναι οι άνθρωποι του Θεού. Οι άνθρωποι που πέτυχαν τον σκοπό της ζωής, να φθάσουν δηλαδή και να ενωθούν με τον Θεό. Άλλοι με το μαρτύριο της συνειδήσεως και άλλοι με το μαρτύριο του αίματος. Είναι και αυτοί φίλοι και συμπαραστάτες μας αλλά ταυτόχρονα και πνευματικά πρότυπα και πρεσβευτές στον δικό μας αγώνα για την δική μας σωτηρία. Και σωτηρία δεν είναι ένας μύθος ή μία θεωρητική διδασκαλία αλλά είναι η χάρη του Θεού η οποία αξιώνει τον άνθρωπο καλής θέλησης που αγωνίστηκε στην επίγεια ζωή κληρονόμο της ουράνιας και παντοντινής Βασιλείας του Θεού.

Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι το πρώτο πρότυπο ανθρώπου που έγινε κατά χάριν θεός! Χωρίς την Παναγία κανείς δεν οδηγείται στην σωτηρία! Διδασκόμαστε από την διάκριση, την ταπείνωση, την υπομονή, την σιωπή, την μητρική στοργή της Παναγίας και ξέρουμε και πιστεύουμε ότι γέννησε τον Χριστό και στέκεται πλέον στα δεξιά του Θεού και παρακαλεί για τον καθένα μας και κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή είναι δίπλα μας και μαζί μας. «Πρός τίνα καταφύγω ἄλλην Ἁγνή; ποῦ προσδράμω λοιπόν καί σωθήσομαι; ποῦ πορευθῶ; ποίαν δέ ἐφεύρω καταφυγήν; ποίαν θερμήν ἀντίληψιν; ποίαν ἐν ταῖς θλίψεσι βοηθόν; Εἰς σέ μόνην ἐλπίζω, εἰς σέ μόνην καυχῶμαι, καί ἐπί σέ θαρρῶν κατέφυγον».

Ο Χριστιανός «αἰτεῖται τὴν χάριν, καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα» αλλά «πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως». Αυτή είναι και η απάντηση γιατί ο Θεός, είτε αργεί, είτε αφήνει αναπάντητες κάποια αιτήματα στις προσευχές μας. Να μην εγκαταλείπει και να μην απογοητεύεται όμως. Και να μην αφήνει τον ζωογόνο Λόγο του Θεού από το ένα αυτί να μπαίνει και από το άλλο να βγαίνει, αλλά να καλλιεργεί τις προϋποθέσεις για την αιωνιότητα! Καλείται να πει «ναι» ή «όχι» στον κόσμο. Όχι στην αδικία και στα πάθη. Ναι στα κόσμο, στην ζωή, στις χαρές και τις απολαύσεις της, στον φυσικό πλούτο, στην κοινωνία.

Σ΄ αυτόν τον κόσμο είμαστε περαστικοί. Αγωνιζόμαστε για να βελτιώσουμε το παρόν και να κληρονομήσουμε το μέλλον, το τέλειο. Με τις πρεσβείες της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ο Θεός να μας χαρίζει υγεία, προκοπή και όλα τα προς σωτηρίαν αιτήματα στον βίο και να μας αξιώσει να γίνουμε συμμέτοχοι στην ανεκλάλητη χαρά της αιώνιας ζωής, κληρονόμοι της Βασιλείας του Θεού. Αμήν.

Θ.Χ.