ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Γράφει η Μαρία Γογούση, απόφοιτη του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Α.Π.Θ.

Διανύουμε την Μεγάλη Εβδομάδα, την εβδομάδα των Παθών του Κυρίου μας. Εν όψη λοιπόν της Λαμπρής Αναστάσεως αλλά και με αφορμή τα γεγονότα των ημερών ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου σχετικά με το κακό και γιατί αυτό να επιτρέπεται από τον θεο. Με δεδομένη την κατάσταση του φετινού Πάσχα καθώς δεν θα είναι το ίδιο με άλλες χρονιές είναι λογικό να μπαίνουν στο μυαλό μας διάφοροι λογισμοί και να μας κυριεύει η απελπισία που γεννά η αρρώστια και ο θάνατος του καιρού μας. 

Το πρώτο σημείο το οποίο θα ήθελα να αναλύσω είναι ο θάνατος. Σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει θάνατος αφού έχει νικηθεί. Αυτό άλλωστε θα δοξάσουμε σε λίγες μέρες. Η νίκη αυτή του θανάτου από τον κύριο μας "θανάτῳ, θάνατον πάτησας" είναι η απόδειξη ότι το κακό που βλέπουμε εμείς είναι η αρχή της πορείας προς την Ανάσταση και την αιώνια ζωή. 

Αναλυτικότερα, στην Παλαιά Διαθήκη με το προπατορικό αμάρτημα ο άνθρωπος χάνει την αθανασία του και επέρχεται σε μια κατάσταση φθοράς και θανάτου. Με την ενανθρώπιση όμως του Θεού λόγου "ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο" στην Καινή Διαθήκη ο θάνατος -που φάνηκε σαν τιμωρία του Θεού προς άνθρωπο- νικήθηκε με σκοπό ο άνθρωπος να τοποθετηθεί ξανά στον παράδεισο. Ας παρομοιάσουμε λοιπόν την πτώση αλλά και την Ανάσταση με τα γεγονότα του σήμερα. Ο Θεός ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι τιμωρός μόνο Σωτήρας. Συχνά οι σκέψεις μας είναι γιατί να υπάρχει το κακό και γιατί ο Θεός να το επιτρέπει; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Είμαστε άνθρωποι και αν καταλαβαίναμε την βούληση του Θεού και όλες τις ενέργειες του τότε δεν θα ήταν θεός, θα ήμασταν το ίδιο. Είναι λάθος να προσπαθούμε να αναλύσουμε τον Θεό. Αυτός ξέρει τι κάνει. Είναι λάθος να προσπαθούμε να καταλάβουμε αυτά που δεν βλέπουμε, γιατί πίσω από αυτά που συμβαίνουν στον άνθρωπο υπάρχει ο Θεός ο οποίος είναι πανταχού παρών και παρεμβαίνει. Ας του έχουμε λοιπόν εμπιστοσύνη και η θεία δίκη θα σώσει όλους τους ανθρώπους από τα δεινά. Αυτό άλλωστε είναι και το μοναδικό που μας ζητάει• την εμπιστοσύνη μας.

Εν συνεχεία, αυτό που αξίζει να τονίσουμε είναι ότι το κακό είναι ανυπόστατο δεν υπάρχει δηλαδή, παραμονο παίρνει υπόσταση από την προαίρεση των ελλόγων όντων αλλά και την παρέμβαση του διαβόλου. Επομένως καμία σχέση δεν έχει ο Θεός με το κακό. Εμείς οι άνθρωποι φταίμε. Ακόμα και για το προπατορικό αμάρτημα που αναφέραμε παραπάνω εμείς ευθυνόμαστε. Ο Θεός είναι πάντα έτοιμος να μας συγχωρήσει. Έτσι το μόνο που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι "Δίκαιος εἶ Κύριε, καὶ εὐθείαι αἱ κρίσεις σου" ( Ψαλμ. ΡΙΗ 137). 

Εν κατακλείδι, θέλω να σημειώσω και ας το αναλογιστούμε αυτό ο καθένας με τον εαυτό του πως το μόνο εύκολο είναι να τα βάζουμε με τον Θεό. Είναι εύκολο να λέμε ότι αφού επιτρέπει το κακό δεν είναι θεός Αγάπης. Με αυτό τον τρόπο δεν αναγνωρίζουμε τα δικά μας λάθη έτσι ώστε να μην έρθουμε αντιμέτωποι με τις ευθύνες των πράξεών μας. 

Δεν είναι ανάγκη να προσπαθούμε να αναλύσουμε τον Θεό γιατί χάνεται το μυστήριο. Αυτό που αξίζει είναι να περιμένουμε την Ανάσταση που είναι κοντά.

    Χριστός Ανέστη!