ΑΙΤΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Γράφει η Μαρία Γογούση, απόφοιτη του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Α.Π.Θ.

Πόσες φορές σαν χριστιανοί έχουμε αναρωτηθεί ποιο να είναι άραγε το ύψιστο αγαθό που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο. Ακόμα και αν το έχουμε κάνει, πάει το μυαλό μας στην αγάπη; 

Και όχι δεν εννοώ την αγάπη αυτή του μυαλού την απλή την καθημερινή που ακούμε γι' αυτήν συχνά, αλλά την σταυρική αγάπη. Αυτή του Χριστού μας. Την αγάπη που οδήγησε έναν Θεό στον θάνατο. Πόσο αντιφατικό ακούγεται αυτό  αλλά και συγχρόνως πόσο μεγαλειώδες όπου μόνο ένας Θεός που αγάπησε τόσο το Δημιούργημα του θα πέθαινε γι'αυτό. Ο Θεός στέλνει τον μονογενή Υιό του στην γη και ήδη από την γέννηση του αρχίζει το μαρτύριο τους σκοπό την σωτηρία του ανθρώπου. Η θυσία του Κυρίου μας είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος αμαρτάνει και ο Θεός τον συγχωρεί ξανά και ξανά, διαγράφει κάθε του παράπτωμα και τον επαινεί χαρίζοντας του την αθανασία της ψυχής καθώς με την σταυρική θυσία και την Ανάσταση του ο κύριος ημών Ιησούς Χριστός νικάει την μεγαλύτερη απειλή του ανθρώπου τον θάνατο. Μας θέλει κοντά του ο Θεός και αν το μαρτύριο αυτό του Υιού Του δεν είναι η απόδειξη της μεγαλοψυχίας του τότε τι είναι;

Αυτή η θυσία του Θεού πρέπει να μας συγκινεί και να καταβάλει ολοκληρωτικά το πνεύμα μας για να μπορέσουμε να την ζήσουμε και εμείς μέσα στην καρδιά μας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας. Αυτό φυσικά είναι το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Αντί αυτού όμως ο άνθρωπος συνεχίζει να αμαρτάνει και να παρεκκλίνει από τον δρόμο του Γολγοθά. Και δικαίως θα λέγαμε συμβαίνει αυτό καθώς είμαστε πολύ μικροί για να μπορέσουμε να αισθανθούμε και να καταλάβουμε το μεγαλείο αυτής της αγάπης. Δεν είμαστε άξιοι για μια τόσο αγνή και ταυτόχρονα θυσιαστική αγάπη. Και ίσως τελικά να μην αξίζουμε και όλο αυτό το μαρτύριο. 

Μόνο στο πρόσωπο του Χριστού μας μπορούμε να την διακρίνουμε. Μετά από τόσα μαρτυρία, χλευασμό και ταπείνωση το μόνο που θέλει είναι να μας δείξει πόσο μας αγαπάει και ότι μας συγχωρεί τα πάντα. "Πάτερ ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι" (Λουκ. κγ' 34). 

Εμείς οι άνθρωποι αν μας ταπεινώσουν και αν τολμήσει κάποιος να μας πει άσχημη κουβέντα αμέσως σηκώνουμε ανάστημα. Και αυτός ο εγωισμός είναι ο λόγος που δεν μπορούμε να γευτούμε ούτε στο ελάχιστο την σταυρική αγάπη. Όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης το μόνο που προσφέρουμε εμείς στον Χριστό είναι μια σωρεία αμαρτημάτων ως ευγνωμοσύνη για την θεία Του Σταύρωση. 

Αν κάτσουμε και μελετήσουμε όλο το μαρτύριο του κυρίου μας τότε η καρδιά μας θα καεί από την Αγάπη του. Είναι τόσο βαθιά και τόσο μεγάλη η θυσία που ανθρώπινος νους δεν μπορεί να την καταλάβει. Δεν ζήτησε ποτέ από την άνθρωπο ο Θεός θυσία σταυρική για να αποδείξει την αγάπη του προς αυτόν. Αντίθετα ο ίδιος ο Θεός πεθαίνει μαρτυρικά για να αποδείξει σε εμάς την δική του αγάπη. Ας αναλογιστούμε λοιπόν έστω και για λίγο πως θα καταφέρουμε να φανούμε αντάξιοι της επιθυμίας του να μας σώσει από την κόλαση. Ας νιώσουμε για λίγο το μαρτύριο του κυρίου μας για να  βρούμε αγάπη στην ψυχή μας. Την ίδια αγάπη του κύρη του Χριστού μας. Ίσως καταφέρουμε να σωθούμε.-