Ο ΘΩΜΑΣ & ΟΙ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ

Γράφει φοιτητής του Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ.

Την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα εορτάσαμε την ψηλάφηση και την ομολογία του Αποστόλου Θωμά. Είναι ένα γεγονός, οικονομικώς σχεδιασμένο από τον Θεό, που επιβεβαιώνει την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και διαλύει κάθε αμφιβολία.

Στην πρώτη εμφάνιση του Αναστημένου Ιησού στους μαθητές Του δεν ήταν παρών ο Απόστολος Θωμάς. Όταν οι δέκα μαθητές, που ήταν αρχικά και αυτοί δύσπιστοι, διηγήθηκαν στον Θωμά πως είδαν ανάμεσά τους Αναστημένο τον Διδάσκαλό Τους, ο Θωμάς δυσπίστησε λέγοντας: «Εὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω». Ο Θωμάς δεν είναι ο άπιστος, αλλά ο δύσπιστος άνθρωπος. Οι άπιστοι δεν πιστεύουν για να μην πιστέψουν· ξεκινάνε από την προκατάληψη πως η πίστη δεν ταιριάζει στο φωτισμένο άνθρωπο· και φυσικά φωτισμό θεωρούν μόνο την γνώση και την επιστήμη. Ο Θωμάς θέλει να πιστέψει και δεν μπορεί, ενώ οι άπιστοι μπορούν να πιστέψουν και δεν θέλουν.

«Μεθ' ἡμέρας ὀκτώ τῆς Ἐγέρσεως», παρόντος του Θωμά αυτήν την φορά, ο Χριστός εμφανίζεται για δεύτερη φορά στους μαθητές Του «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων». Μόλις ο Θωμάς είδε κι άκουσε τον Κύριο, δεν τόλμησε να τον ψηλαφήσει, αλλά ξέσπασε στην ομολογία «Ο Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου»! Αυτή η ομολογία ταυτόχρονα του Θωμά είναι «σωτήριος» κατά τους ιερούς Πατέρες της Εκκλησίας. Διότι πραγματικά οδηγεί στην σωτηρία όλους εκείνους που την απευθύνουν στον Χριστό εκζητώντας ταπεινά το έλεός Του.

Η Εκκλησία στους ύμνους αυτής της εορτής την απιστία του Θωμά την ονομάζει καλή· «Ὦ καλὴ ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ». Για δύο λόγους η απιστία του Θωμά είναι καλή:

α) Γιατί είναι απιστία καλοπροαίρετη.

β) Γιατί έγινε αιτία να βεβαιωθεί ακόμη πιο πολύ η Ανάσταση του Κυρίου.

Τα τελευταία λόγια του αναστημένου Ιησού προς τον Θωμά σε μερικούς γεννάνε κάποιες απορίες. Τι πάει να πει «Μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες»; Η πίστη δεν είναι συμπέρασμα της λογικής διεργασίας. Η πίστη είναι μια αίσθηση στον άνθρωπο εσωτερική και πνευματική. Η πίστη είναι η εμπιστοσύνη με την οποία ο άνθρωπος ακούει, όταν μιλάει ο Θεός.

Την δεύτερη Κυριακή τιμάται ουσιαστικά το γυναικείο φύλο. Ο Χριστός καθιστά την γυναίκα πρώτο κήρυκα του Ευαγγελίου. Οι Μυροφόρες, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία (μητέρα του Ιακώβου και σύζυγος του Κλωπά), η Μάρθα, η Ιωάννα, η Μαρία (αδελφή του Λαζάρου), η Σαλώμη και η Σωσσάνα ήταν μαθήτριες του Ιησού Χριστού και μετά την ταφή Του αυτές που πήγαν να μυρώσουν το νεκρό Του Σώμα σύμφωνα με τα ιουδαϊκά έθιμα. Οι Μυροφόρες ήταν οι πρώτες που είδαν τον Αναστημένο Χριστό, γιατί είχαν έντονο πόθο για Εκείνον. Ξεπέρασαν τους φόβους και τις ανασφάλειες, τις δικαιολογίες και τις προφάσεις και πήγαν «ὄρθρου βαθέος» στο μνήμα του Κυρίου. Βρήκαν όμως τον λίθο που σφράγιζε το μνήμα αποκεκυλισμένο και τον τάφο κενό και έναν «φαεσφόρον Ἄγγελον, διαπρυσίως» να τις λέει: «Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ᾿ ἠγέρθη·» «ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν». Κατατρομαγμένες έφυγαν από το μνήμα και ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά τους ο ίδιος ο αναστάς Κύριος ακούγοντας από το στόμα Του το «Χαίρετε». Αυτές τον πλησίασαν, έπεσαν στα πόδια Του και τον προσκύνησαν.

Έπειτα, όταν με παραγγελία του Κυρίου έφεραν το μήνυμα του Αγγέλου στους μαθητές Του, εκείνοι δεν πίστευαν στις γυναίκες και τα λόγια τους τα πήραν για φλυαρίες. Ο Πέτρος κι ο Ιωάννης έφυγαν και πήγαν μόνοι τους στο μνημείο, για να δουν με τα μάτια τους και να βεβαιωθούν. Όταν ύστερα πάλι ο αναστάς Κύριος εμφανίστηκε ολόσωμος και ζωντανός μπροστά σε όλους και τους χαιρέτισε, εκείνοι δεν πίστευαν στα μάτια τους και νόμιζαν πως έβλεπαν φάντασμα. Και χρειάστηκε να τους προκαλέσει ο Κύριος να τον αγγίξουν, να βάλουν το χέρι τους επάνω του και να βεβαιωθούν πως ήταν αυτός ο ίδιος· «ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε ὅτι αὐτὸς ἐγώ εἰμι». 

Εμείς όμως μακάρι να ακούμε το Θεό με εμπιστοσύνη, όταν μας μιλάει στην Εκκλησία μέσα από τις άγιες Γραφές και, γνωρίζοντας τη φωνή του, ν’ αποκρινόμαστε «Ο Κύριός μας και ο Θεός μας» και να έχουμε το ίδιο θάρρος και τον ίδιο πόθο όπως οι Μυροφόρες γυναίκες για τον Κύριο και Θεό μας. Αμήν.