ΝΗΣΤΕΙΑ: ΑΣΚΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

    Ο πρώτος άνθρωπος ζούσε μία κατά φύσιν κατάσταση με ζωντανή την προοπτική στο υπέρ φύσιν. Υπήρχε κοινωνία Θεού και ανθρώπων, αγάπη και αγνές σχέσεις μεταξύ των πρωτοπλάστων, συνεργασία με τα ζώα, σεβασμός και προστασία του περιβάλλοντος, απόλαυση του μεγαλείου του Θεού. Μπορούσε να κάνει ότι θέλει, εκτός από το να φάει από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού, γιατί έτσι θα χάσει την προοπτική της αιώνιας ζωής. Γιατί; Γιατί ο Θεός δίνει την εντολή της νηστείας στον άνθρωπο; Για να καταλάβει ο άνθρωπος ότι η ελευθερία του ανθρώπου δεν είναι ένα δεδομένο γεγονός αλλά δώρο του Θεού!

    Ο διάβολος όμως, που ήταν Αρχάγγελος του Θεού, ο Αρχάγγελος Εωσφόρος με την διακονία να ανατείλει και να δύει τον Ήλιο και εξέπεσε με το αγγελικό του τάγμα εξαιτίας του εγωισμού, της υπερηφάνειας και της αλαζονείας του, φθόνησε αυτήν την παραδείσια κατάσταση του ανθρώπου και θέλησε να διαβάλει τον Θεό μέσα στον άνθρωπο και να προέλθει η πτώση του. Και το πέτυχε, με την ανυπακοή του ανθρώπου, με την παράβαση της εντολής της νηστείας. Έτσι, ο άνθρωπος αποξενώνεται, διακόπτει την σχέση του με τον Θεό, προκαλώντας ρήγμα, διαστρέφεται ο τρόπος σκέψης και ζωής του ανθρώπου, μπαίνει η αμαρτία, η πονηριά, το μίσος, η αρρώστια, ο θάνατος.

    Άρα, ο άνθρωπος αμαυρώνει το κατά φύσιν, διακόπτει την πορεία του προς το υπέρ φύσιν και καταπίπτει στην πάρα φύσιν κατάσταση.

    Μέχρι που ήρθε ο Χριστός, για να αναγεννήσει τον άνθρωπο, να ανακαινίσει την δημιουργία, να φανερώσει το μυστήριο της Εκκλησίας ως το Σώμα Του, ως κοινωνία προσώπων προς τελείωσιν για να απολαύσουμε όλοι την υιοθεσία του Θεού, να ξαναγίνουμε δηλαδή και πάλι παιδιά Του!